Rapa Nui - Santigo de Chili

Om 07.30 uur gaat de wekker alweer af. Moest wat vroeger opstaan omdat ik alle troep weer in de koffer moet zien te krijgen. En t lukt!

Dan snel nog wat ontbijten en deze keer hebben we geluk, warm water in de douche EN kaas! Enqueteformulier voor Alejandra ingevuld (nee geen 3 kantjes deze keer) en dan kan zij alvast met onze paspoorten en koffers naar het vliegveld om ons in te checken. Dan zijn we er zeker van dat we in t vliegtuig zitten en heeft zij ook meer kans om met ons mee terug te gaan. Ze checkt ons als groep in nl.!!!!

Wij kunnen dan nog een kopje koffie drinken en lopen naar het vliegveld. Ja ja je leest het goed.... lopen. De straat uit links af en we zijn er al. Er is maar 1 ingang dus dat kan niet verkeerd gaan :0)

Hmm vooralsnog kan Alejandra niet mee, maar ze staat nu als 1e op de wachtlijst en niet meer als nummer 26. Duimen dus dat het nog gaat lukken. En volgens mij heeft ze zich een uurtje vergist want we vertrekken pas om 11.45 uur ipv 10.45 uur.... tja dan maar winkeltjes kijken!

Dan mogen we boarden en helaas... Alejandra kan echt niet mee. Kut Kut Kut... dat krijgt Diederik (haar baas) te horen als we aankomen in Santiago. Nou dan maar dag dag zeggen.... Alejandra met tranen in haar ogen en wij er allemaal snel doorheen om ook niet te gaan huilen. Wat is dit een afknapper zo vroeg op de morgen!

Koos nog 2 leuke Rapa Nui shirtjes gescoord en ik een Rapa Nui salamander voor op mijn tas, als ik tenminste ergens een strijkijzer kan vinden :0)

Net als we in het vliegtuig zitten en we klaar zijn voor vertrek.... wordt er omgeroepen dat we moeten wachten omdat de ambulance komt om iemand af te leveren die dringend een ziekenhuis nodig heeft. Zeker meegedaan met de bananenboomstamrace :0)

Oke een uurtje later kunnen we dan eindelijk, maar gelukkig heeft de piloot een goede jetstroom gevonden want we komen toch nog voor geplande oorspronkelijke tijd aan in Santiago. Kunnen we toch nog een hapje eten!

Diederik staat ons netjes op te wachten en verontschuldigd zich meteen voor het feit dat we Alejandra hebben moeten achterlaten. Oke vooruit dan maar.... snel naar het hotel want we hebben honger en we moeten de koffers nog overpakken. Ikke dan hè. Alle troep die mee terug moet met Tineke, Koos en Rein. Valt achteraf best mee.

Het gele boekje van Tineke is nog steeds niet terecht. Verwonderlijk eigenlijk. Diederik heeft ook nog een poging gedaan... maar helaas. T is weg en blijft weg.

Op naar "Como agua para chocolate". Het beroemde restaurant, in de wijk Bellavista, genaamd naar het boek en film. Tenminste als de taxichauffeur het weet te vinden..... ja uiteindelijk na dat hij 2x verkeerd is gereden, de meter uit heeft gezet en een vriend heeft gebeld komen we aan. En dan ziet t er toch ontzettend leuk uit. Toch maar goed dat we niet voor het snelle broodje om de hoek hebben gekozen.

Wijntje erbij, heerlijke garnalen kaasfondue (vreemde combi inderdaad maar o zo lekker), en natuurlijk 1 dessert "como agua para chocolate" met 4 lepels als toetje toe. Een koningsmaal kun je wel zeggen en moet maar voldaan rollen we dan ook weer naar buiten toe. Dan ontdekken we pas dat we hier al eens eerder geweest zijn. De winkeltjes in de Patio kwamen ons al zo bekend voor ... en nu weten we waarom. De eerste dag dat we door Santiago banjerden en we Koos meegesleept hebben naar al die winkeltjes... voordat we de Cerro opgingen.... inderdaad die patio maar nu vanaf de andere kant en bij avondlicht.

Bellavista is echt zo'n leuke wijk. Even onthouden voor morgen!

Taxi terug en dan zijn we weer bij het hotel.... laatste sigaretje buiten en dan voor de laatste keer slapen met Tineke :0(

Oh ja mocht er nog iemand wat voor Alejandra en haar mensen willen achterlaten.... kamer 518!