MaPi - Cusco

Ohhh heb zo lekker geslapen! Om 08.00 uur rol ik dan ook blij mijn bed uit. Mijn spullen weer inpakken, want moet om 09.00 uur alweer uitchecken.

Eerst maar even ontbijten. En dat is heel errug goed en uitgebreid voor de verandering. Heerlijk vers fruit, muesli, yoghurt, ham & kaas... nee maar, heerlijke verse broodjes. Lekker roereitje erbij en ik kan er weer tegen de hele ochtend.

Maar dan, uitgecheckt, koffer achtergelaten want die brengen zij om 16.30 uur naar het station, ze doen nog een poging deze in een te klein kastje te proppen maar geven het gezien het gewicht al snel op hahahah, naar buiten om te kijken wat er open is. Niet veel dus.. zelfs alle restaurantjes zitten nog dicht. Hmmm.

Dan maar even internetten en kijken of ik wat foto's erop kan zetten.

De markt is ook nog niet open... dus kan ook nog niet shoppen. Alsof ik niet alle kraampjes al gezien heb hahahah. Ken ze bijna uit mijn hoofd!

Oh ja moet ook nog wat foto's schieten. De kerkpoort naar Machu Picchu (deze staat inderdaad niet boven op de berg Tineke... maar in het dorpje), de Plaza met het standbeeld, de steile straatjes vol restaurantjes etc.

De zon schijnt al wel volop. Laten we hopen dat ie blijft schijnen... dan kan ik mijn regenjas gewoon in de tas laten.

Rond een uurtje of 11.30 uur toch maar gekeken of de restaurantjes al open zijn. Lust wel een kopje koffie. Beland weer bij Dulce Gourmet en Veronica roept al van verre goedemorgen Bianca. Kijk das nou schattig toch!

Zit ik net goed en wel van mijn capuccino te genieten, komt Cesar (de jongen die de capu gemaakt heeft) naar me toe of hij iets mag vragen. Hij wil nl. graag iets in het engels weten. Tuurlijk... wat wil je weten!

En voor ik het goed en wel in de gaten heb, haalt hij een schriftje tevoorschijn en moet ik het in het engels voor hem opschrijven. Vervolgens langzaam uitspreken, zodat hij het fonetisch in het spaans eronder kan schrijven en dan gaat hij voor mijn tafeltje staan, handen netjes op de rug en probeert het dan zelf uit te spreken. Ik moet hier en daar een ezelsbruggetjes voor hem bedenken... "best" spreekt hij uit als "bets" etc.... Probeer de letters eerst als losse klanken te laten klinken en hem dit na te laten doen. We liggen allebei de hele tijd in een deuk. Maar beetje bij beetje krijgt hij de uitspraak te pakken. Sommige woorden blijven lastig hahahaha.. the .. blijft .. doo, till .. blijft .. teull, maar afgezien daarvan mag ik niet klagen met mijn 1e peruaanse leerling :0)

Af en toe komen er engelstalige klanten langs en stuur ik hem erop af om sommige woordjes te oefenen. Maar dat vindt ie toch te eng. Wel komt ie om de 5 minuten bij mijn tafel terug om weer te oefenen. En iedere keer doet hij dat netjes door voor me te gaan staan en met de handjes op de rug woord voor woord uit te spreken. Als dank hoef ik de cappu's niet te betalen. Wel het broodje hahahaha.

Geen dank Cesar, graag gedaan en succes. Hasta la proxima!

Dan nog maar even langs de winkeltjes struinen.... heb weer een straatje gevonden waar ik nog niet geweest was hahahaha en nog even op de plaza gezeten en boekje gelezen tot het half 5 is. Dan op naar het treinstation. Gelukkig staan de mensen van het hotel er met mijn koffer en kan ik het station in. Kaartje weer controleren en doorlopen ajb.

Nu begint het wel weer te regenen, dus snel schuilen. Dan wordt de trein omgeroepen en mogen we boarden. Weer ticket tevoorschijn, checken met paspoortnaam... lijkt de douane wel hahahaha ... en dan hup de trein in. Wagon B deze keer. We vertrekken netjes op tijd.... 17.03.. nou ja 17.05 uur. Die 2 minuten!

Kom deze keer bij een Canadees stel te zitten en 2 setjes uit Polen (Warsaw). Iedereen is vol van MaPi en over de steile treden naar Wayna Picchu. Foto's worden terug gekeken en de rest van de reisverhalen (waar ben je al geweest, waar ga je naar toe, heb je dat en dat gedaan etc... ) worden uitgewisseld. Er staat ook een rare pipo de hele tijd achter me. Is een beetje luistervinkje aan het spelen en loopt de hele tijd zenuwachtig heen en weer. Hij lijkt een beetje op Sean Penn maar is het niet. Anders had ik het niet erg gevonden :0) Maar dat gehang in mijn nek hou ik niet zo van. De Canadezen en Polen houden hem voor me in de gaten, maar op een gegeven moment heeft hij andere slachtoffers gevonden aan de andere kant van de wagon ... pffff..... die zijn we kwijt!

Dommel ook natuurlijk weer af en toe even in. 4,5 uur langzaam heen en weer schommelen kan ik helaas niet zonder mijn ogen dicht te doen. Nee niet tijdens het kletsen natuurlijk. Oh dat zou erg zijn .. hahaha nee. Iedereen is een beetje moe... en dommelt af en toe even weg.

Na een dik uurtje stoppen we weer even een 10 minuten bij Ollantaytambo om dan weer door te gaan. Dit stuk van de reis is dus nieuw voor me. En kijk dan ook een beetje verbaasd op als we plotseling stoppen... en achteruit gaan. Hebben we een verkeerde afslag genomen ofzo? Oh we gaan alweer vooruit.... of nee .... weer achteruit. En weer vooruit. Oh wacht even dat is wat Adriel bedoelde... ivm de hoogte maken de rails hier een zigzag.. anders kunnen we de berg niet op/af.

Bij Pohoy stappen de Canadezen uit en op de bus en wij mogen nog een uurtje verder schommelen naar Cusco. Gelukkig nog maar 1 uurtje. Begin alweer een ronde kont te krijgen van die stoelen!

En dan vlak voor we Cusco inrijden stopt de trein weer... we moeten nl. dalen... dus weer in zijn achteruit, vooruit, weer achteruit, weer vooruit en voor de laatste keer achteruit en dan weer vooruit.. en rijden we netjes op tijd (21.15 uur) zo het station van Cusco binnen. Ondertussen is het donker geworden en zien we Cusco heel mooi verlicht in de vallei liggen. (Komt helaas niet goed over op de foto... we schokken een beetje teveel hahaha).

Beneden staat de chauffeur me al weer netjes op te wachten en brengt me weer terug naar hotel Marani.

Nog even een lekker kopje koffie besteld en dan ga ik mijn bedje opzoeken. Tis weer mooi geweest voor vandaag.

Heb nu een kamer op de begane grond... ook wel lekker met die koffer zeg maar. Het licht is wel wat minder... maar nog net genoeg om iets in mijn ooghoek te doen ontwaren. Iieeeehhhhhhhh een spin! Een grote harige grijsbruine... uh ben jij gevaarlijk? Geen idee. Ga even de portier halen.... blijf vooral lekker zitten waar je zit... ben zo terug.

Portier uit bed getrommeld en gevraagd of hij even mee naar mijn kamer wil komen. Hij kijkt me een beetje vreemd aan... maar volgt me toch. En begint dan te lachen als ik op de spin wijs. Nee die is niet gevaarlijk... hij pakt zijn jasje en hup weg is Henkie. Dank je wel! Weltrusten.. ja jij ook.

Nou eerst natuurlijk even overal gekeken of hij geen broertjes, zusjes, neefjes, nichtjes, ooms etc. heeft zitten. Gelukkig... alles is spin vrij!

Bedenk me nu pas dat dit het eerste vieze beestje is dat ik op mijn reis ongewild ben tegengekomen... Hoop dan ook dat het de laatste is... maar ben bang dat Brazilie daar wel verandering in zal brengen :0)