Sacred Valley

Vandaag weer eens voor de verandering vroeg op! Laura komt me om 08.15 uur halen en moet ik alles klaar hebben, uitgecheckt zijn, ontbeten hebben en "kadootjes" tas gestald hebben.... en dat lukt!

Laura is gelukkig wel van het op tijd zijn, dus om 08.20 uur staan we dan ook op Plaza San Blas te wachten op het busje en de andere passagiers. Hé weer hetzelfde groepje als tijdens de Incatour. Gezellig.... stap in!

Deze keer is onze gids Adriel. Een echte native uit Ollantaytambo die al van alles geweest is (kapper, taxichauffeur, zakenman, boer... etc.) en zelf ook spirituele tours doet. Hij kletst aan een stuk door!

We rijden Cusco uit en zien dan wat de staking van gisteren allemaal nog meer met zich heeft meegebracht. We moeten nl. af en toe al slalommend over de weg om boomstammen, grote keien en grote hompen modder en klei te ontwijken. Ze hebben goed huisgehouden hier. Gelukkig zijn we niet de eerste die over de weg rijdt, dus is er al een beetje een doorgang gecreeerd.

De Sacred Valley ligt precies tussen Cusco en Machu Picchu in, in een perfect gelegen vallei.. omringd door bergen en gedeeld door een rivier. Pachamama heeft haar best gedaan hier. Vandaar dat het daar ook haar naam aan te danken heeft, "Heilige Vallei". In oude Inca afbeeldingen zie je ook vanaf Machu Piccu een regenboog richting Cusco lopen (de kleuren van de regenboog en moeder aarde kleuren zijn dan ook de enige echte Inca kleuren). Cusco ligt op de ene berg, Machu Picchu op de andere .... de geheime vallei in het midden ....perfect om alles in de gaten te houden.

We stoppen een paar keer voor een mooi kodakmomentje en komen dan aan bij Pisac. Gelukkig is het een doordeweekse dag en zijn er niet zo heel veel mensen en locals om alle "verbouwde" landbouwproducten te verkopen. Anders was het echt een gekkenhuis geweest op dit kleine marktpleintje. Wel heel gezellig door alle kraampjes en kleuren.

We krijgen een uurtje de tijd om rond te struinen en foto's te maken als we willen. Daarna gaan we lunchen.

Ik word een paar keer aangeschoten voor een "1 foto = 1 sol". Aan de ene kant erg schattig natuurlijk, aan de andere kant zielig dat die kleine kinderen al op zulke jonge leeftijd geprostitueerd worden voor een kwartje per keer!

Tijd om weer bij het busje te verzamelen... de kinderen lopen achter je aan en blijven aandringen en vragen of je niet iets wil kopen. En wat me zo opvalt is dat ze allemaal, hoe jong ze ook zijn, perfect engels spreken. Ze kennen alle landen met hoofdsteden (Waar kom je vandaan? Holanda ... Oh Amsterdam / España... oh Madrid / Denmark .... oh Kopenhagen etc etc) en ze hebben overal een antwoord op.... "No gracias.... Maybe tomorrow? Maybe never?

We zitten allemaal weer veilig in de bus, sommige met een plastic tasje met kadootjes.... yep incluis ikzelf, dus we kunnen op naar het restaurant "Tunupa". Een oud klooster dat er echt fantastisch uitziet, met een grote tuin erachter, langs de rivier, een oase aan rust, veel bloemen en planten, grote stenen muren, sommige in oude inca kleuren geschilderd, veel smeedijzeren werk, smeedijzeren stoelen en tafels met hout, heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel veel toetjes en tig schalen met verschillende lekkernijen in warm en koud buffetvorm.

We zijn even stil met zijn allen en weten niet waar we moeten beginnen. Maar das inderdaad maar even hahahaha. Ieder een kant op en..... Hmmmm en het smaakt echt allemaal te lekker. De wortelsoep is alleen pompoensoep.... ach... daar smaakt ie zeker niet minder om :0) Nog een lekker biertje erbij en we kunnen er weer tegenaan voor die 10 dollar!

Tijd om weer verder te gaan dames en heren. Adriel wijst ons op de snelstromende en in slangvorm lopende rivier "Urubamba". Let op... er komt in de naam geen "RIO" voor, ook weer Inca gerelateerd.

Onderweg rijden we door Yucah en Urubamba. Daar staan soms stokken langs de weg met een stuk rood plastic eraan. Dat is de locale kroeg. Vroeger hingen de mensen bloemen aan de stok om aan te geven dat zij de "kroeg" waren.... maar ja als er even geen bloemen zijn... dan gebruik je rood plastic. Elke week staat de stok dan ook ergens anders.... hmmmmm zo kun je illegale stokerijen ook omzeilen hahahaha

Daarnaast wijst hij ons op de zoutterrassen van Las Salinas. Als je omhoog naar de bergen kijkt zie je daar inderdaad allemaal uitgehakte terrassen lopen... wat zoutbassins blijken te zijn. De bergen zijn van niemand, dus de locals kunnen het gebruiken voor eigen gebruik. Natuurlijk weten ze onderling wel wie welk stukje gebruikt en hoe lang het al in de familie is. Pas als een stuk 3 jaar niet meer wordt gebruikt, kan het overgedaan worden aan iemand anders. Daar kun je niet tegen protesteren.... want je hebt geen eigendomspapieren ;0)

Dan komen we aan in de woonplaats van Adriel, Ollantaytambo. We rijden meteen door naar het einde van het dorpje waar we het verdedigingsfort gaan bezoeken. Dit is het enige fort dat de Spanjaarden niet in handen hebben gekregen en waar ze succesvol door de Inca's zijn verjaagd.

Vanachter de enorme rotsblokken muren werden de Spanjaarden doorzeefd met pijlen. Die rotsblokken wegen soms wel 50 ton en werden per rivier aangevoerd. Vervolgens naar boven gesleepd met touwen, stokken paarden etc. Het grootste gedeelte van deze rotsblokken liggen er nog. Intact gebleven... en ook degene die de inca's naar beneden hebben geduwd om de Spanjaarden te pletten!

Ook verteld Adriel dat niet alleen de Spanjaarden de Inca's uitgemoord hebben. Vroeger waren er 3 leefklasses: hoog, midden en laag. Uit de hoogte klasse kwam de leider die zijn leiderschap weer doorgaf aan de "beste" zoon, die het ook weer doorgaf etc etc. Bij "leider" 3 ging het mis. Die verdeelde de bevolking is 2 groepen en zette aan beide een zoon als leider. Dat werd vechten natuurlijk toen papa overleed ...... het werd steeds grimmiger en gruwelijker .... en toen de Spanjaarden kwamen heeft 1 van de zoons zijn leger met hen samengevoegd... om zo wraak op zijn broer te kunnen nemen... en om het leiderschap in handen te krijgen. Kleine vergissing gemaakt door de Spanjaarden te vertrouwen... want hij is uiteindelijk ook letterlijk een koppie kleiner gemaakt ...... net zoals heel veel van de Inca vestings, gebouwen en rijkdommen :0( Maar deze dus niet!!!!

Oke... verhaaltje is verteld... nu klimmen met die benen naar boven om het van dichtbij te gaan bekijken. We gaan op ons gemak en genieten van de rust. Ben wel als eerste boven en Adriel vraagt dan ook of ik de Incatrail ga lopen.... hahahaha grapjas. Hij heeft ons op tijd uit het restaurant gestuurd... daardoor kunnen we nu nog genieten zonder dat de andere groepen al gearriveerd zijn! Nu kunnen we ook zien dat Ollantaytambo in de vorm van een maiskolf gebouwd is... weer volgens moeder aarde. Toch wel leuk al die Inca "geschiedenis".

Eenmaal boven zien we de rotsblokken weer precies pas op elkaar liggen zonder cement, mortel of wat dan ook, de muren iets hellen, de terrassen allemaal precies pas en even groot, de omgeduwde "Spanjaard" pletrotsen etc.

Weer rustig aan naar beneden en dan word ik de bus uitgegooid bij mijn hostal "Las Orquideas". Ligt op steenworp afstand van het treinstation. Komt goed uit want ik moet daar morgen weer opstappen richting Machu Picchu. De rest uitzwaaien, want zijn gaan weer terug naar Cusco. Om vervolgens morgen heel vroeg op te moeten (rond 04.30 uur) de trein te pakken en vervolgens weer hierlangs te komen hahahaha. Ik draai me dan nog even om... hoef niet voor 08.00 uur op het station te zijn. Klinkt beter niet!

De hostal is iets minder deze keer. De binnentuin ziet er wel leuk uit, maar de kamer is "basic". Maar goed, tis maar voor 1 nachtje. Qua slot op de deur zit er gewoon een voordeurslot op... amper open te krijgen dus ik krijg een andere sleutel.

Oke op naar de Plaza. Kijken wat er allemaal te doen is. Lijkt een beetje op een oud wildwest dorpje. Op een paar winkeltjes en restaurantjes na is er dan ook niet heel veel te doen. Eerst maar eens een kopje koffie drinken en peukie erbij :0)

Dan even internet checken... tot de stroom uitvalt. Shit zat net in mijn verhaal!!! Tja dan moet ik wel naar de markt om de kraampjes te bekijken.... er is nix anders te doen!

Maar op de markt hebben ze allemaal dezelfde dingen. Word een beetje moe van het nee zeggen dus ik gooi het over een ander boeg. Hmmm die is wel leuk, maar heb je die ook in die en die kleur? Nee? Oh das nou jammer. Nee het moet specifiek die kleur zijn! Offeh ....Nee die is veel te groot voor een kind van ... uhh... 5. Kijk en dat had ik nou niet moeten zeggen... want voor ik het weet worden en een paar kinderen opgetrommeld... word ik gevolgd op de markt tot de vrouw een 5 jarige heeft gevonden en de chullo (muts) bij het kind opzet. Zie je past precies! Uhhhh.... tj wat moet ik nu zeggen... No Gracias toch maar weer. Dat laatste trucje werkt dus niet hahahaha :0)

Ik duik het Kusicoyllor cafe in om aan de meute te ontsnappen. Pff... oh ze hebben hier echte cappu. Een geluk bij een ongeluk dus hahahaha. He ja lekker!

T wordt buiten frisser, dus eerst jas halen en dan een hapje eten. Even kijken of internet alweer in de lucht is.....

Oh het hele plein zit zonder stroom. Kan ik wel iets eten? Ja zolang het maar niet in de oven hoeft... In het donker met koplampje de menukaart bekeken... iets besteld, biertje erbij... want cappu gaat ook niet hahaha, kaarsje op tafel en kijken wat het gaat worden. Een lief klein te schattig hondje komt me gezelschap houden. Ze kunnen hem nu toch niet zien :0)

Halverwege de maaltijd gaat het licht weer aan .... zie ik wat ik op mijn bord heb liggen.... en is de hond ineens mijn beste vriendje hahahahah

Snel nog even internet checken en richting de hostal. Hoef er morgen niet al te vroeg uit... maar toch... dat gedoe iedere keer me die bagage en paspoorten!

En ik wil me nog even inlezen .... voor Machu Picchu ;0)