Eilandhopping Titicacameer - dag 2

Om half 7 wordt er op de deur geklopt.... of we willen opstaan!

Ohhhh wat heb ik slecht geslapen. Had t onwijs koud en halverwege de nacht wakker geworden omdat mijn neus helemaal dicht zat en ik geen lucht meer kreeg. Ben bang dat ik hier een verkoudheidje aan over hou.... ;o(

Snel onder dekens vandaan en nog sneller de kleren weer aan. Gorro op en ontbijten. Ben benieuwd wat het is.... lekker roerei, croissantje met echte boter en kaas... verse jus hahahaha... uhh bijna... maar dan op zijn peruaans... nl. een pannekoek met jam en een kopje cocathee. Heb je ook koffie per ongeluk? Ja hoor een zakje oploskoffie van Nestlé. Helaas geen melk...dus lekker sterk en goed wakker worden :0)

Inmiddels heeft Alana een nieuw spaans woord geintroduceerd. Alles is "super bien"! Daar moet iedereen om lachen..... het is frans... maar de spanjaarden en zuid amerikanen gebruiken het niet zo... maar het wordt wel snel overgenomen. Smaakt het? Super bien! Lekker geslapen? Super bien etc hahahaha

Dan tafel afruimen, gorro's teruggeven (Alvero koopt m!) spullen pakken, laatste foto's maken van onze gastfamilie en weer afdalen naar beneden. We moeten rond 08.30 uur weer bij de "haven" zijn. En naar beneden gaat een stuk makkelijker en sneller! Sterker nog ... we zijn de eerste!

Het valt me nu pas op dat er helemaal geen "verkeers" kabaal is. Er zijn geen wegen, geen auto´s, geen fietsen, geen brommertjes..... alleen het geluid van de vogeltjes en de golven! Oke en het gekwetter van ons dan... uitgelaten als we zijn zo vroeg in de ochtend!

Qua golven ziet het er rustig uit. Het is zo mooi om de kleur van het water te zien veranderen van groen naar blauw! Het riekt wel een beetje... vies....

Oke jongens, de rest is er ook, dag zwaaien naar onze dames en dan gaan we richting Taquile. Het "breimannen eiland". De zon is al lichtelijk aan het klimmen in de lucht dus het water wordt ook steeds blauwer....

Maar ook hier krijgen we geen rust. Eenmaal aangekomen op het eiland ... moeten we eerst nog eens 50 minuten klimmen! Pfff... nee hè ... gaan we weer Alana :0(

Maar na ongeveer 20 minuten stopt de gids al. Oeff... gelukkig! Zijn we er nu al? Nee we krijgen uitleg over het "eiland".

Hier wordt nog vooral "Quechua" gesproken (uitspreken als kee-tsjoe-wa) - oude taal van de indianen of andeanen zoals ze zichzelf liever noemen. Hij noemt een aantal voorbeelden... maar het enige dat ik onthouden heb is "Kamisaraki". Dat betekent: Hallo, goedemorgen, goedemiddag, goedeavond, goededag, hoe gaat het. Kijk das makkelijk...... 1 woord voor 5 woorden hahahaha.

Het heet het breimannen eiland, omdat voor de verandering de mannen hier alles breien. De vrouwen maken alleen de ceinturen. Als ze gaat trouwen maakt ze voor haar aanstaande man dan ook een hele speciale ceintuur... door een beetje van haar haar erin te weven en verwerken. Soort bruidsschat zeg maar.

Verder kun je aan de mannenmuts zien of hij single is of getrouwd. Single = half wit (hoofdgedeelte) en half gekleurd met grote vrolijk gekleurde pompom aan het uiteinde -> "Happy". Getrouwd = volledig gekleurd met kleine redelijk neutrale gekleurde pompom aan het uiteinde -> "Sad".

Bij de vrouwen kun je het zien aan de stola die ze dragen. Deze is zwart, maar aan de grootte en kleur van de pompom (net als bij de man) zie je of ze vrijgezel is of niet.

Kinderen van een 1/2 tot 6 jaar dragen een muts in de vorm van de "nationale bloem". Heeft veel weg van de lelie!

Er is geen politie op het eiland, geen honden, geen auto's, wegen, fietsen, brommers etc. Alles gaat in vertrouwen, problemen worden gezamenlijk opgelost en brei-inkomsten verdeeld. Honden geven aan dat iets beveiligd moet worden... dat hoeft hier niet... dus honden zijn verboden! Grappig, maar zo kan het dus ook!

Oke.... we hebben nu nog een uurtje om rond te kijken en dan verzamelen op de Plaza de Armes, wat naast ontmoetingsplaats ook meteen dienst doet als voetbalveld en openbare vergaderzaal!

Uh Alana en ik gaan weer op ons gemak naar boven :0)
Eenmaal op het plein aangekomen worden we belaagd door de kinderen die proberen "armbandjes en etuitjes te verkopen. Een stuk of 15 en ze komen 1 voor 1 in een rij langs... allemaal met hetzelfde product... en krijgen dan ook 1 voor 1 "No Gracias" te horen. Geloof dat dat de meest gesproken spaanse zin is... de laatste paar maanden .... althans voor mij hahahahaha.

Joepie... we gaan lunchen! Heb wel weer honger inderdaad... die pannekoek is al lang verbrand. Wel weer eerst een klein stukje lopen... naar het restaurant "Pachamama" (= moeder aarde). Daar krijgen we een typische "eiland" lunch... nl. Quina soep gevolgd door Trucha. Oftewel forel uit het Titicacameer! Compleet met een beetje rijst, één schijfje tomaat en een heel klein limoentje. En dat alles voor 15 soles. Het biertje (dat al een beetje opgewarmd is door de zon) zit hier niet bij inbegrepen, maar de supersterke bak leut wel :0)

De laatste carnaval perikelen hoor je nog op de achtergrond. Een aantal bewoners lopen volgens traditie en bijpassene kleding, via de zigzag weggetjes met fluiten, bekkens en trommels naar de Plaza. Wij zitten erbij en keken erna :0)

Vanaf het balkon kun je hier ook heel goed alle terras akkertjes zien. Ze verbouwen hier met name aardappelen, rijst en mais, dat ze later weer kunnen verhandelen in Puno tegen andere producten. Dat dit een hele zware klus en klim is zien we als we na de lunch het eiland via de andere kant weer gaan verlaten. We gaan nl. via de ongeveer 500 steile trappen naar beneden. Maar de locals moeten tegen diezelfde trappen met loodzware bepakking (bijv. man met gasfles, vrouw met 2 grote "knapzakken" vol producten en kind op rug) omhoog. En dat is echt geen pretje. De trappen zijn hoog en ongelijk, sommige glad en alles redelijk steil! Pffff.... moet daar toch niet aan denken!

We komen onderweg langs de beroemde "poorten naar de hemel". Wauw wat een fantastisch uitzicht is dat.. absulute Kodakmomenten!!!

Beneden weer het bootje in en nog even een laatste blik werpen of dit vredelievede eiland voordat we weer in dik 3 uur terugvaren naar het boerse Puno.

Het is inmiddels heerlijk warm buiten, dus iedereen gaat languit op het dek liggen. Mooi dat geeft mij de ruimte om binnen languit te gaan :0)

Als we er bijna zijn maakt Alana mij wakker. Nou ja lag te doezelen, niet echt slapen. Teminste dat denk ik! Iedereen noemt me ineens "sleeping beauty" ... hmmmm ;0)

Oke, kopje koffie boys? Alana? Ja, gezellig. We laten ons op de Plaza weer afzetten en gaan weer naar het "lekkere koffietentje" in de hoofdstraat. Wat kan dat toch lekker zijn zo'n cappu.. en wat kun je je daardoor weer een beetje mens voelen. Nu nog die hete douche!

Alana moet nog wat regelen voor haar busticket voor vanavond, de boys even hun vlucht naar Cusco bevestigen en ik wil graag douchen... dus we spliten. We zien elkaar weer om 19.00 uur voor het standbeeld op de Plaza! Hasta luego!

Heb gelukkig dezelfde kamer (met inloopkast en grote douche) en mijn koffer is ook zo gevonden. He .... lekker dat warme water! En een normaal toilet zonder emmertje :0)

Om 19.00 uur weer allemaal verzameld en gaan we eten bij Restaurant La Paz op de hoek van de Plaza. Is onderdeel van Hotel La Paz en errug goed volgende de boys.

We hebben vooraf een gefrituurd stuk kaas... niet helemaal super maar vooruit. Maar de alpaca stroganoff is wel echt super bien! Nog een cappu erachter aan en dan moet Alana alweer richting het busstation voor haar nachtbus naar Cusco.

We rekenen snel af, houden een taxi aan en zeggen Alana gedag. Oh morgen weer met zijn allen gezellig eten? Ja! 19.00 uur Plaza des Armes Cusco? Oke. Toedels en tot morgen.

De boys en ikke zijn nog niet moe dus we gaan nog een drankje doen bij Pertuga. Een typisch cafe met oude jaren 80 muziek en gezellig "bar" interrieur. De baños krijgt een 5- hahhahaha. Maar ze hebben voor de verandering wel Christal bier! En ik hoor de hele avond even geen "panfluit" muziek. Ook wat waard :0)

Alana sprak spaans en kon af en toe voor me vertalen, maar de boys spreken geen frans. Hmmmm dan maar in het engels en als zij er niet uitkomen... mogen ze even terugvallen op spaans :0) Nou dat zijn interessante gesprekken hahahahahha!

Rond een uurtje of 10.30 uur kakken we met zijn allen volledig in. Trouwens de boys moeten morgen weer vroeg op voor hun vlucht. En ik moet mijn koffer weer inpakken voor de bustrip morgenochtend naar Cusco...Op naar (t tijdelijke) huus dus!

Bonne nuit ... y hasta la mañana .... a 19.00 hrs ;0)