Dagje openbaar vervoer Bolivia

Ik ben al weer om 07.20 uur wakker. Eigenlijk maar goed ook, want net als ik onder de douche wil springen .... wordt er op de deur geklopt. De meneer die me opgehaald heeft van het treinstation.. staat voor de deur ... met mijn busticket.... beetje vroeg maar bedankt.

Of niet! Want op het ticket staat dat de bus TOCH om 08.00 uur vertrekt!!!! Hè wat? Maar gisterenavond nog over gebeld en hij zou weer gewoon 's avonds vertrekken om 20.00 uur. Nee sorry ... over 20 minuten! Dirko snel (uit bed) gebeld ... en die weet t ook niet... maar schijnbaar dus toch gewoon om 08.00 uur. Shit Shit Shit.... overal ligt nog troep in de kamer, want ik dacht dat ik alle tijd had om mijn koffer weer in t pakken.

Niet dus... heb maar 15 minuten... Snel echt alles letterlijk in de koffer gegooid, aangekleed en de koffer naar benenden gesleept. De meneer heeft gelukkig de auto al voorstaan. Koffer achterin en op naar het busstation. Mas rapido por favor....

Gelukkig de bus staat er nog... maar das niet de mijne. De chauffeur kijkt op zijn lijstje... en mijn naam staat er niet bij. Er komt zo een witte bus.. die is wel voor mij. Pfffff.... heb hier zo'n hekel aan 's ochtendsvroeg. Maar kan nu nog snel een flesje water en wat koekjes kopen!

Dan is de andere bus er, koffer onderin gepropt... tussen alle dozen en hutkoffers van anderen in, en mijn stoel opgezocht. Kan gelukkig nog een beetje dommelen want ik heb 2 stoelen voor mezelf. En de luxe van het openbaar vervoer hier gaat er niet op vooruit zeg maar :0)}

Maar na een uurtje of 2 staat de bus ineens stil. Chauffeur eruit... nog een paar mannen eruit .... blijkt dat we vast zitten in het zand! Door de regen liggen er wat modderpoelen en zijn er alternatieve rijsporen via de zijkant van de weg gemaakt... maar niet echt geschikt voor onze bus.

Wat nu? Er worden wat palen onderuit de bus gevist en achter de voorband gelegd, chauffeur weer de bus in... gas geven.... en nu zitten we nog iets dieper vast in het zand.

Oke krik erbij, iedereen graag grote stenen zoeken en de locals trekken de graspollen uit de grond en verzamelen die naast de stenen. De toeristen staan erbij en kijken ernaar... sommige met camera in de aanslag (yep incluis ikke hahahahaha) andere nog slaperig en niet begrijpend wat er allemaal gebeurt.

De stenen moeten een soort pas maken voor de wielen van de bus zodat de chauffeur achteruit kan rijden... maar dat helpt ook niet echt. Uitgraven dan maar? Nee helpt ook niet! Nog andere ideeën? Nog meer stenen, nog dieper uitgraven, ook de deur graag want die gaat inmiddels ook niet meer dicht, de sterke mannen graag aan de voorkant van de bus en dan gaan we duwen!

Er is echt helemaal geen beweging in te krijgen en we zakken steeds dieper in het zand weg met de wielen. Uhh.... jongens we zitten hier midden in de woestijn, geen kip te zien. Hoe moet dat nu?

Oh gelukkig er stopt een andere bus, die op weg is naar Oruro. Die kijken er ook nog even naar... geven advies... en dan nog 1 keer proberen... en nu is de bus echt helemaal weggezakt in t zand en zijn ook de aandrijfveren stukgetrokken. Nu kunnen we dus echt nix meer. We zijn inmiddels 2 uur verder.....

De locals gaan de bus weer in, verzamelen al hun spullen en rennen naar de andere bussen (er zijn r nog 2 gestopt). Wat gebeurt er allemaal?

Oh we moeten ons verdelen over de andere bussen en dan eerst naar Oruro en dan daar weer overstappen op een andere bus naar La Paz. Pffff.... fijn dat wordt dus een nog langere busreis dan voorzien.

Oke... koffer in de andere bus overgeheveld en dan blijkt waarom de locals gingen rennen. Er zijn geen plaatsen meer voor ons. Fuck! Dat wordt dik 6 uur staan in het gangpad....

Na een half uur heb ik t al helemaal gehad, mijn benen voelen een beetje wiebelig aan en kan me ook niet goed vast en tegenhouden. En de weg is nou ook niet echt fantastisch. Wat zeg ik ... weg.... is meer een zandbaan in de woestijn vol met kuilen en "alternatieve" slingerpaadjes.

Na 1,5 uur stoppen we voor een snelle lunch... pffff.... geloof dat ik mijn verstand maar op nul moet gaan zetten anders trek ik t niet :0(

Wat crackers gekocht, nog een flesje water...hoewel je niet teveel wilt drinken anders moet je plassen ... en er zijn geen toietten aan boord en de chauffeur heeft geen pitstops op het programma staan :0)

Rond 14.00 uur gaan we weer verder. Heb mijn kussentje maar uit de rugzak gehaald, misschien kan ik daar op gaan zitten in het gangpad op de grond. Het helpt heel even, zeg 10 minuten, en dan heb ik al een zeer stuitje. Oke dat werkt dus ook niet. Dan maar bij iemand op de stoelleunig hangen... fleecejas eronder... oke dit is nog wel te doen. Zit half bij die man op schoot... maar ja ... het kan even niet anders.

Maar ook na een half uurtje... werkt dat niet meer. Dan krijg ik een slaapzak aangereikt. Daar mag ik op gaan zitten op de grond. Oh gelukkig die is groot genoeg om een paar keer om te slaan ...en.... ja dat zit beter!

Zit nu dus in kleermakerszit op de grond van het gangpad van de bus tussen twee armleuningen ingeklemd, voor mij een andere gestrande toerist op haar rugzak, achter mij (voeten tegen de billen) weer een andere gestrande toerist..... maar t gaat redelijk goed. Dommel zelfs af en toe even weg.

Na ruim 4,5 uur later voel ik mijn benen amper meer... raar hè hahahaha ... en ga ik toch weer even staan... nog even bij de buurman op de stoelleuning en dan is Oruro in zicht. Yes... nog een minuutje of 10 en we zijn bij het busstation!

Waarom stoppen we nu weer? Nee hè.... er is een staking en we kunnen niet verder met de bus. We moeten het laatste stukje lopen.... is maar 1,5 uur! Wat? Met die hutkoffer van mij? Dat ga ik niet redden!!! Taxi kan ook niet rijden snra! Kut kut kut! Ook dat nog na die 6,5 uur vloerverwarmen ...

Maar net als we alles uitgeladen hebben... wordt de staking opgeheven... en kan de bus weer verder. Hup koffer er weer ingemikt en de bus in. Vingers gekruist... want elke meter is meegenomen :0) We kruipen beetje bij beetje steeds meer richting het busstation en gelukkig weet onze chauffeur een sluiproute, dwars door de achterbuurt van Oruro heen,
waardoor we een heel stuk van de weg afslaan en komen we uiteindelijk toch bij het busstation aan zonder te hoeven lopen.

Nu nog op zoek naar "Nescar". Daar verkopen ze kaartjes voor de bus naar La Paz. We hebben van de chauffeur 20 Bob p.p. gekregen voor een kaartje, maar moeten toch nog 3 Bob bijleggen. Nou vooruit... hhahahaha

We hebben nu nog tot 20.00 uur, dus ongeveer een 40 minuten om te plassen, broodje of iets anders te eten te kopen, iets te drinken, benen te strekken en de opstapplaats voor de bus naar La Paz te zoeken. Komt goed Bibanca!!!

Gelukkig, we hebben stoelen, gegeten en gedronken en moeten alleen nog 1,50 Bob perrontax betalen maar dan mogen we ook eindelijk de bus naar La Paz in! Eerst natuurlijk weer dei zware hutkoffer onderin hijsen hahahaha

Oh lekker een stoel! Heerlijk! Rugzak weer dicht tegen me aangedrukt en stoel in ligstand gezet. We hebben nu nog een uurtje of 4 te gaan, maar dit is een geasfalteerder weg. Kijk dat scheelt echt een slok op een fles!

Ik dommel weer een beetje weg en rond 00.30 uur zijn we dan eindelijk in La Paz. Jippie ajee... Jippie ajoo!

Wat een gedoe dat openbaar vervoer met die infrastructuur hier. Helemaal tijdens het regenseizoen! Wist dat het lang kon duren, maar 16 uur, waarvan dik 6,5 op de grond van t gangpad van de bus .... is niet helemaal wat ik in gedachten had :0)

Weet ook niet of ik Bolivia nu wel of niet leuk vind!

Enfin .... taxi zoeken... delen met nog 3 andere gestrande toeristen die nu nog een kamer moeten zoeken .... en op naar Hostal Neira op de Sagarnaga 161. Ja ik mag als meisje er het eerst uit hahhahaha

En gelukkig, Dirko heeft goed doorgegeven dat ik iets eerder arriveer dan gepland, want ze hebben een kamer voor me.

01.00 uur... pffffffff.... gooi alles in de hoek, en laat me heelijk achterover vallen! Wat een dag!!!