Paardrijden met de Gaucho`s

Oh heerlijk geslapen ... wordt gewekt door de vogeltjes. Das lang geleden :0)

Snel douchen en ontbijten en dan maar eens kijken voor hoe laat Miguel me geboekt heeft staan voor de rit van vandaag. De bedoeling is zo laat mogelijk ivm de hitte :0)

18.00 uur en de grote groep Amerikaanse studenten die gisteravond zijn gearriveerd... gaan ook mee. Hmmm.... zijn ze iets minder "amerikaans" luidruchtig dan gisteren!

Dop en Emiel vertrekken rond de lunch weer richting B.A. dus even afscheid nemen en tot... ergens in El Calafate .... als het goed is.

Ga maar eens lekker aan het zwembad hangen denk ik. Oh nee... eerst jullie weer even op de hoogte stellen..... dus dat mooie koloniale stadje San Antonio weer in. Op de plaza principal weer naar rechts... en dan het internet cafe in.

San Antonio valt nog net niet onder Unesco maar ze mogen hier de oude koloniale gebouwen niet meer zomaar slopen. Zelfs de oude kleuren moeten bewaard blijven. Dat geeft het stadje dan ook wel een gezellige look. Daardoor lijkt het met de Estancia op de achtergrond en alle paarden die je ziet voorbij komen net of je terug gaat in de tijd ... mis alleen nog de karresporen op de grond. Maar goed dat wordt goedgemaakt door alle honden die lekker midden op de weg liggen te slapen!

Kopje koffie erbij en tikken maar weer. Tenminste als t internet een beetje opschiet. Soms heb je op een plaats waar je het niet vewacht supersnel internet en waar je het wel verwacht gaat het net zo snel als dikke st"·$%)$nt door een theezeefje!

Dan lekker terug naar de Estancia lopen... tis onderweg lekker stoffig en bloedheet in de zon. Hier verbrand je echt zoooooooooo snel!

Ga maar even aan het zwembad liggen. Er heerst zo´n serene rust overal... denk dat de meesten hun siesta aan het houden zijn en de overige gasten genieten ook van de rust die hier hangt. Heerlijk! Oh wel hele harde houten ligbedden... tjeetje... ga even een kussen halen want dit is vrijwillig een hernia oplopen!

Rond 17.30 uur komt Manuel even langs om te vragen of ik nog steeds meega met de rit en of ik kan rijden. Tuurlijk... heb t wel even niet meer gedaan.. maar toch. Weet hoe ik erop moet blijven zitten. Mooi dan regelt hij een van de gaucho´s paarden voor me. Oh oke, als het dan maar niet dat kleine grijsje is van gisteren. Die ging er als een speer vandoor iedere keer!

En ja hoor... om 18.00 uur staat iedereen bij de kraal verzameld, sommige zenuwachtig, om te gaan rijden. Ervaren mensen eerst.. dus als ik aan de beurt ben... inderdaad het kleine snelle grijsje! Moja. Ontzettend lief beestje zeggen ze... huhuuuhh.

Ze reageert in ieder geval wel als ik iets van haar vraag, dus het zijn gelukkig geen managebeestjes! Op weg maar ... achter de Gaucho´s Luis en.... inderdaad Luis aan. Dat maakt het makkelijk onthouden voor als er iets is. Nee... spreken geen engels!

We gaan het erf af, hek door en door het gras naar een parkje waar allemaal mensen liggen te zonnen, voetballen of gewoon lekker zitten. Wij rijden daar dus gewoon tussendoor... normaalst zaak van de wereld. Brug over en dan weer de berm in. Moja doet t nog steeds prima en degene die voor het eerst aan t rijden zijn kijken allemaal nog blij voor zich uit.

Dan gaan we een klein stukje in draf.... hahahahaha sommige in galop ... sommige nog gewoon in stap. Die moeten dus een handje geholpen worden door de gaucho´s. Moja luistert nog steeds prima naar me. Oke zo vind ik wel leuk.

Dan op een landweggetje mogen we even in de 3e versnelling, Galop! Wow Moja scheurt ervandoor.... had ik ook kunnen verwachten ... maar gaat nog steeds goed. Wel doen mijn benen een beetje zeer daarna van de singel die niet helemaal goed zit. Het schapenwollen vachtje dat erover zit is net niet lang genoeg om mijn been te beschermen... maar goed zal wel meevallen denk ik.

Zo gaan we nog een uurtje door... af en toe draven en galopperen.. dan weer een stukje stappen om bij elkaar te komen...door een riviertje heen en terug. De meesten op eigen gelegenheid.. andere met behulpt van duwen en trekken van de Gaucho´s en Moja gaat nog steeds lekker. Mijn benen daarentegen steeds minder.

Op een grote weg mogen we weer galopperen en dan voel ik pas hoe zeer het allemaal doet. Gelukkig gaat het niet te lang door en kan ik Luis roepen om te vragen de singel iets anders te doen. Trek dit niet... mijn kuiten zijn helemaal stukgeschuurd en al redelijk rood tot blauw.

Maar daardoor lig ik nu achter op de groep en we zijn inmiddels gedraaid om weer dezelfde weg terug te gaan. En dat was het startsein voor Moja. Die wil dus niet rustig aan doen... die wil voorop en ze wil naar huis. Ze begint te bokken en te steigeren als ik haar inhoud.. zijwaarts te draven ... dus dat helpt allemaal niet. Tja dan maar weer scheuren naar de groep. Luis kijkt lachend om... oh ze zit er nog op... Kan volgens mij ook wel mee gaan doen met dat ringsteken. Jeetje wat gaat die kleine hard. Zitten in t zadel kan niet eens... en het staan doet zo zeer aan mijn benen :0(

Dan vertelt Luis me dat ik voorop moet gaan rijden. Dat is nl. Moja haar plaats en zal ze rustiger worden... ajjajajaja.... nou niet. Ze blijft dribbelen en sputteren als we langzamer moeten! En dat gaat net zolang door tot we thuis zijn... dan loopt ze eindelijk rustig aan!

Pfff... mijn benen... m.n. mijn kuiten! Moja gedag gezegd en richting het terras gestrompeld... even een biertje dat hebben we wel verdiend! De amerikanen komen ook weer langzaam bij van de tocht! Sommige nog met de schrik in de benen vanwege de galop.. de andere omdat ze helemaal door elkaar geschut zijn :0)

Dan lekker iets makkelijks eten en nog even genieten van de lucht en omgeving hier.

Wow mijn benen zien er niet uit. Lekker dan... ga overmorgen naar het strand in Punta del Este (Uruguay)... sta ik er lekker op in mijn bikini met mijn blauw gekleurde benen. Ben benieuwd hoe het morgen met de spierpijn is :0)

Maar even douchen, al dat stof eraf ... en tijgerbalsem te voorschijn halen! Tas weer inpakken en dan nog even lezen in het geweldige boek. Thanx nog Kath :0)