Estancia CinaCina

Om 07.00 uur gaat de wekker, snel eruit.. hoe eerder ik Baires kan verlaten hoe beter :0) Om 08.30 uur komt de taxi en brengt me dan naar het Marriot Plaza Hotel. Nee niet om daar in te checken.. maar om om 09.00 uur te verzamelen en naar de Gaucho´s te gaan.

Had het kunnen weten..... om 9.40 uur komen ze aankakken :0)

Hup t busje in en een plekje zoeken. Wordt lastig want het is volle bak. Zelfs de koffers kunnen er niet meer bij. Duurt ongeveer 2 uur voor we daar zijn, dus ik doe mijn ogen nog heel even dicht... gewoon even doezelen :0) Julietta is onze gids naar de estancia toe en vertelt het een en anders als we Baires uitrijden. We komen langs de beroemde mechanise bloem (gaat overdag open en sluit ´s avonds weer), het Riverplay voetbalstadion .... en wie is er voor de "vijand" ... Boca? Gelukkig ... we hebben geen hooligans in de bus zitten hahahaha. Dan gaan we snelweg 8 op en al gauw laten we Baires achter ons.

Na nog wat landelijke info over import & export ... en een koffiestop halverwege, komen we rond 11.45 uur dan de oprijlaan van de estancia oprijden. Kijk dat noem ik inderdaad nou nog eens een echte ranch.

Maar we moeten snel zijn... want we zijn niet het enige busje toeristen dat gedropt wordt hier. Bij de reception kunnen we een drankje halen (wat we maar willen) ik neem een glaasje... uh .. water (zo goed Kaat!) en een empanada.. en nog eentje want deze zijn echt verrukkelijk.

Verderop zitten een aantal gaucho´s in een kring onder een boom. Een aantal toeristen eromheen verzameld en de folklore liederen worden ingezet. Een van de gaucho´s gaat staan en doet het bijbehorende folkore dansje. Lijkt wel of zijn benen en m.n. enkels van elastiek zijn.

Ondertussen brengt Miguel mij, Dop & Emiel (Dop is afkorting voor Doperwtje.. naam die ze heeft overhouden aan haar ontgroening.. en die ik eigenlijk wel leuk vind) een ander Nederlans stel dat ook via de Argentinie online bouwsteen reist naar onze kamers. We hadden alledrie gehoopt dat het een stuk rustiger zou zijn, maar het lijkt wel een zaterdag in de Kalverstraat.

Gelukkig liggen onze te schattig en romantisch voor woorden kamers achter aan de estancia ... in een hele rustige omgeving met een orangerie om te eten en te ontbijten. Staat elke dag verse taart en fruit voor ons... En er zijn maar 12 kamers. Mpoi dat betekent dus dat de Kalverstraat straks dichtgaat ... en de rust wederkeert hahahaha

Dan gaat de bel... ja ja de bel.. om aan te geven dat we kunnen lunchen.

Oke de grote vreetschuur in, tafeltje zoeken en genieten van al dat heerlijk gegrilde vlees. Doen ze hier ook elke dag ... en t ruikt en smaakt echt super. Zijn natuurlijk wel weer hele grote porties. Ik wil het biertje op mijn kamernummer laten zetten, maar denk dat er ergens een spraakverwarring is opgetreden, want nog geen 10 minuten later komen ze aan me vragen hoe laat ik de massage in mijn kamer wil. Massage? Hahhaahh ja ja ... van de Gaucho zeker! Uh nee ik wil gewoon een biertje bestellen. Grapjas... straks toch maar even in de gaten houden. Stel je voor wie ik straks aantref. Hoewel die ene ober is best leuk, beetje klein maar wel leuk. Na al dat vlees volgt natuurlijk het toetje... ijs met ... Dulche de Leche natuurlijk.. na en onder het eten kunnen we genieten van een folklore show. 2 dansers (de gaucho met elastieke benen... zonder foxtrot en een meisje) laten de verschillende traditionele dansen zien uit de diverse streken van Argentinie. "Nico Haak" sluit de show af met een indrukwekkend staaltje voetenwerk dat steeds sneller en sneller gaat op de beat van de drum. De gespeelde muziek kunnen we uiteraard na afloop kopen voor 30 pesos per cd!

Veel tijd om na te tafelen is er niet. Het originele ringsteken staat op de agenda. We moeten met zijn allen naar de kraal achterin waar een soort lang zandpad ligt. Paralel daaraan staan een aantal bankjes waarop we kunnen gaan zitten. sommige in de schaduw... de rest als het vol is... in de zon.

Dan komen de Gaucho´s 1 voor 1 (in totaal 4) keihard aangegaloppeerd, gaan op het laatste moment staan in het zadel en proberen met een potlood wat ze in hun handen hebben, door de ring (lees een gewone ring die je om je vinger doet, dus doorsnee misschien 18 mm) die in het midden van het zandpad op ongeveer schouderhoogte aan een stevig lint hangt, te steken. Dit doen ze ieder 3 keer en degene die de meeste ringen aan het potlood heeft zitten is de winnaar! Na afloop worden de ringen aan de dames aangeboden en als je hem accepteert... moet je de gaucho belonen met een zoen op de wang.

Nou dat had je geen 2 x hoeven zeggen tegen een aantal meisjes die vooraan stonden. De gaucho´s kregen weinig kans... zelf een dame uit te zoeken hahahaha

Dan nog voor degene die het leuk vinden is er nog kans om te paardrijden... (ongeveer 15 minuutjes) en dan is het voor de "dagjes toeristen" al weer tijd om in de bus te stappen en te vertrekken.

Emiel, Dop & ik ploffen na onszelf een beetje afgeklopt te hebben van het stof heerlijk neer voor de orangerie voor een biertje. Tis zo´n relaxte omgeving hier. Konijntjes huppelen voorbij, spechten in de bomen, 4 of 5 honden lopen overal om je heen en komen bij je liggen, veulentjes met hun moeders achter in de wei, Papa hengst 2 weides verder ernaast... grote bomen en kleine doorkijkjes... echt heerlijk.

Een leuk stel uit Utrecht dat 3 weken onderweg is en ook een aantal dezelfde bouwsten gaat doen. Waarschijnlijk overlappen we elkaar zelfs wel hier en daar. Straks even checken. Tja op nieuwe vriendjes moet je zuinig zijn hahahaha. Dop is een gezellige kletskous, Emiel is ook gezellig maar wat rustiger en we OH-en dan ook een eind weg en is het opeens alweer tijd om te gaan eten. Aangezien de estancia geen avond restaurant heeft... gaan we het stadje in. San Antonio ligt op nog geen 5 minuten afstand en kunnen we zo lopen.

Er wonen hier toch nog 23.000 mensen, maar denk dat die niet vaak uit eten gaan hahahaha. We moeten dan ook even zoeken naar een restaurantje... maar uiteindelijk vinden we een hele leuke. Zarza op San Martin 361 (onthouden Charon). Natuurlijk zijn wij weer de eersten... Argentijnen zelf gaan pas rond 23.00 uur aan tafel... maar we hebben honger en vinden ons al aan de late kant. Tis al 21.30 uur :0) Flesje heerlijk huiswijn besteld (Astica) voor maar 10 pesos. Dit is echt eentje om te onthouden, qua smaak en prijs hahahaha...

Rond 24.00 uur taaien we af en proberen onze weg te vinden in het donker terug...

Hier en daar hoor je het gehinnik van de paarden, krekeltjes en als je omhoog kijkt .... een geweldige sterrenhemel. En vanavond staan er heel veel. Dit is zo´n verademing na dat Fucking Baires :0)

En als ik de deur van mijn kamer opendoe..... is er gelukkig niemand!