Santiago de Chili - San Pedro de Atacama

04.00 uur ... Ohhhhh bibanca .... weer zo´n houten hoofd gevoel... moet je maar eerder gaan slapen!

Om 05.00 uur staat de taxi voor de deur om me naar het vliegveld te brengen. Gelukkig hoef ik niet na te denken nu en gewoon in te stappen en een half uurtje later weer uit te stappen en in te checken. Pffff net op tijd... achter me komt een hele grote groep scholieren staan die ook naar San Pedro gaan... lekker dan dat heb ik weer :0)

Eindelijk in het vliegtuig, zit gelukkig aan het raam dus kussentje en slapen maar... Hmm waarom gaan we nog niet? Oh nee he, naast de groep scholieren heb ik ook nog een grote groep italianen in t vliegtuig hangen. En ja hoor die missen 1 persoon van de groep. Die mag niet mee... vliegtuig weer overboekt! Lang leve LAN Chili! Oh dan wordt er een meneer uit het vliegtuig gehaald... die moet dus plaatsmaken voor de italiaan. Pfff... kunnen we dan nu weg! Niet? Oh nu moeten we er allemaal uit.... en naar een ander vliegtuig! Jeetje... het is nog niet eens 08.30 uur!

Oke 2 uur later kunnen we dan gelukkig weg. Inclusief Italianen en inclusief de scholieren.... Kan ik eindelijk tukken.....

3 uur later zijn we er dan en komen we aan middenin de woestijn. Heel raar om ineens bomen daar te zien tussen al die zandduinen vanuit de lucht!

Vanaf het vliegveld Calama is het nog dik 1,5 uur rijden naar San Pedro. Geniet nog maar even van het laatste stukje asfalt dat je voorlopig niet meer gaat zien. Geen probleem.... slaap ik daar toch weer verder... ook al is het mooi buiten en zie ik af en toe een zandtwister... kan mijn ogen niet meer open houden.

In San Pedro aangekomen krijg ik een andere hostal dan gepland en kom ik uiteindelijk aan bij Sumaj Jallapa. Een familie hostel. Paula heeft gelukkig nog een kamer vrij en kan ik eindelijk op bed neerstrijken en even een tukkie doen voor ik het stadje kan gaan verkennen. De winkels zijn tot 22.00 uur open dus de rest komt straks wel!

Hmm rond een uurtje of 18.00 uur weer even wakker. Dan krijg ik van een engels stel te horen dat ik bij "Christal" wel een kopje soep kan eten. Dan moet ik zo en zo lopen en kan ik het niet missen.

Wel dus... voor ik de straat uit ben... ben ik al verdwaald. Welke verharde weg moet ik aanhouden? Het is allemaal zand... nix verhard! Oh gelukkig ik heb t toch gevonden... was achteraf niet zo heel moeilijk en gelukkig is het stadje niet zo groot. Christal ook gevonden en inderdaad een heerlijke tomatensoep gegeten.

Dan begint de barman... tekent een maan en ik zeg: Bonita... Hij: como es tu! Wat? Oh dank je wel... en zo gaat ie nog even door... Nee ik val niet op barmannen... tenminste niet op barmannen met lange vrouwen oorbellen! Ja weltrusten, nee ben hier alleen op doorreis! Snellll... naar huis... heb hier nu even geen zin in. Ben 1 dag volledig alleen op pad ... laat me even inkomen hier :0)

Maar nu! De weg terug... in het donker... Welke kant kwam ik ook al weer vandaan? Hmmm dat ziet er wel bekend uit... hoewel... die straat ook! Ja hoor... ik weet t niet meer!

Gelukkig per toeval kom ik toch op de goede weg terecht en loop ik in 1 keer goed naar huis terug. Zonder lastiggevallen te worden en zonder mijn nek te breken over de kuilen in de "weg".

Lekker weer slapen!