Isla de Pascua

Om 07.30 uur moeten we er al weer uit. Vandaag staat er heel wat op het programma. Te beginnen met een kerkdienst om 09.00 uur ... ja ja... we moeten even biechten ;0) en dan gaan we om 10.00 uur verder met een dagexcursie naar de belangrijkste plekken op het eiland.

Maar nu eerst maar eens kijken of we warm water hebben voor een douche! Yes.... dan lekker ontbijten. Hmmm de kaas is al op en de ham gaat ook errug snel .....

Allemaal netjes aangekleed (lees de schouder en knieen bedekt voor we de kerk ingaan. Daar worden we verwelkomt door de italiaanse priester in een mooi wit gewaad en mogen we een plekje uitzoeken. Het hele eiland zit in de kerk dus het is aardig druk. Maar vind toch een plekje naast een echte rapa nui mevrouw die schijnbaar heel belangrijk is want iedereen schud haar de hand. Ik krijg een aai over mijn bol. Dan begint de dienst en mogen we allemaal gaan staan en zingen. Ja dat gaat dus niet want ik ben niet zo kerkelijk ingesteld en het is ook nog in het spaans! Gewoon kijken is ook leuk. Achterin de kerk zit nog een rapa nui dame met een witte jurk, bloemenkrans op haar hoofd en een grote witte zonnebril. Ziet er niet echt uit.... blijkt het ook nog de presidente te zijn van het eiland! Sorry..... Als het bijna afgelopen is knijpen Reinie en ik ertussenuit en gaan we een kopje koffie drinken aan de overkant. Gelukkig zijn we niet de enige die vroegtijdig de kerk hebben verlaten. Of was het nou voor het zingen de kerk uit?

10.00 uur mogen we weer de bus in en gaan we op pad . Eerst naar Bina Pu (de incamuur). Dit is bijzonder omdat dit nog de restanten zijn van de inca´s uit Peru en de muur op een andere manier is gebouwd (in vierkanten) ipv gestapeld en ze niet weten wie hier nu dus eerder was! Dan door naar Ranu Raraku (de groeve waar de beelden werden gemaakt en vanaf waar ze werden verplaatst en die allemaal rondom de vulkaan staan. Deze beelden zijn de enige die richting de zee kijken. Alle andere beelden kijken landinwaarts. Ook daar zijn ze nog niet uit waarom dat zo is, verschillende archeologen verschillende theorien. Een uitermate geschikte plaats voor fotosessies en om fotomodel te spelen voor de beelden in gekke standen. Daar maken we dan ook danig gebruik van en algauw staan er meer mensen in de gekke posities. De parkranger houdt het nauwlettend in de gaten of wij niet aan de beelden zitten. Dat mag niet omdat ons handsmeer etc de beelden aantast. En ze zijn volgens Tarangue al in een berry bad condition! Hij is af en toe slecht te volgen omdat in het spaans een v als een b wordt uitgesproken. Daar moeten we soms even aan wennen bij woorden zoals berry "very", billage "village" en obscoure = off course hahaha.

Op de berg is ook 1 bijzonder beeld, nl knielend. De andere beelden hebben geen benen en houden op bij de navel waar de handen onder kruisen. Deze heeft dit dus wel en ook hier is weer de reden onbekend. De bergwandeling is bij elkaar een uurtje lopen en af en toe weer stijl klimmen maar dan hebben we ook een mooi uitzicht op de 15 beelden die Jacob Roggeveen als eerste zag. Tijdens het klimmen werden we nog verrasd door een koe die lekker liep te grazen en ineens tussen onze groep terecht kwam. Wij schrokken ook weer van hem... alom giechelend weer verder.

Na de wandeling gaan we lunchen. BBQ. Errug lekkere CanaCana (vis) met rijst en wat salade. Dat gaat er nu wel in.

Dan weer door naar Papa Tataku (de 15 beelden). Vervolgens naar Te pito o te henua (de magnetische steen) oftewel de navel van de wereld! Met het kompas van Reinie kijken we of het inderdaad een magnetische steen is en inderdaad, hij werkt. Mensen gaan hier ook naar toe om te mediteren.

Door naar het grootste stukje strand van de koninklijke familie met hun eigen 7 beelden "anakena". Daarnaast staat iets verderop 1 staand beeld. Dit is het eerste beeld dat ooit hersteld is. Helaas kun je al zien dat de weersomstandigheden het gezicht van de Moai flink heeft aangetast. Het weer laat het echter niet toe om lekker te gaan zwemmen dus gaan we maar een kopje koffie doen en weer even shoppen bij de kraampjes. Ja ja ... ik heb me kunnen inhouden!

Terug naar het hotel komen we langs een berg waar 1 x per maand een wedstrijd gehouden wordt. Bananenboomstam glijden van de berg. En dat gaat hard! Als wij even gaan stilstaan komt er al een ambulance aan om de gewonden op te halen. Regelmatig gebeurd het dat iemand zijn arm, been, pols, neus of iets anders breekt. Dat schijnt erbij te horen. Oke we kunnen weer verder.

We stappen weer uit in de stad en gaan eten bij het enige goede koffietentje Ra a of zoals Tineke de hele tijd zegt. Rara cafe!

De kaart is niet groot en heeft weinig keuze en achteraf hadden we beter ergens anders kunnen gaan eten. Ze wilden ons ook hele dure wijn aansmeren...dacht t niet. We gaan hier voortaan alleen nog maar koffie drinken!

Terug naar het hotel en kijken of we nog een potje kunnen poolen. Helaas is de tafel bezet en wordt het dus door naar bed. Ook niet erg... kunnen we een beetje bijslapen. We hebben tenslotte vakantie hahahaha