Torres del Paine

Helaas.... ik ben niet voor Koos in slaap gevallen en dat heb ik geweten hahahah. Heb zo goed als geen oog dichtgedaan en steeds als ik al een beetje wegdommelde dan hoorde ik wel weer iemand. Marcel, onze buurman, kan er ook wat van en die lag volgens mij aan de andere kant van de muur. Lig ik een keer tussen twee mannen ... snurken ze me de tent uit ;0) En Koos is ook nog vergeten de wekker te zetten, dus we moeten ook nog eens opschieten. Alle douches natuurlijk bezet en om 08.00 uur komt de bus al.... we hebben dus nog goed een half uur om te poedelen, tassen te pakken en te ontbijten. We moeten wel een beetje energie hebben om te starten!

08.00 uur...... geen bus. Is zeker weer een Chileens uurtje! Ja hoor om 09.15 uur komt die stomme bus er eindelijk aan. Dat gaat allemaal van de tijd af die we hebben om de berg om te komen. En geloof mij maar... zo hard gaan we ook weer niet denk ik. Luc, onze Belg, ja die rent er als een klipgeit tegenop.. ikke niet!

Om 10.00 uur hebben we dan het startsein bij de ingang van het park. Iedereen heeft een entreekaart en plattegrond gekregen (en/of) gekocht en weet dus waar we heen moeten. Hoe lang er ongeveer voor staat en waar je kunt stoppen om uit te rusten etc. etc. Klaar?

Oke rennen..... op de kaart staat aangegeven dat het eerste stuk redelijk stijl is en het daarna meevalt..... in totaal duurt de tocht zo¨n 8 uur en stijgen we tot 850 meter. Moet te doen zijn. Nou hijg, puf, om de 20 meter zo¨n beetje stoppen om bij te komen, want het is wel heel erg stijl. Dat belooft wat voor de rest van de toch. Na een uurtje zijn we al ruim 200 meter gestegen en we moeten nog zeker 5/6 deel van de tocht! Uh jongens ik denk dat we er iets langer over gaan doen hahahahah. Maar gewoon in je eigen tempo gaan en af en toe even stil staan om van het uitzicht te genieten. Ik geloof dat ik verliefd aan t worden ben hier....

Zijn we er al grote smurf? Hoe hoog zitten we nu grote smurf? Is het nog ver grote smurf? Mag ik nog een chocolaatje grote smurf? Zo lopen Tineke, Reinie, Petra, Ineke en ik achter Koos met zijn GPS aan. Toch wel leuk om te zien hoe sportief we zijn met zijn allen. Gelukkig heeft iedereen er last van om als een razende roeland die berg op te gaan dus blijven we redelijk bij elkaar. De rest gaat al een beetje vooruit en zien we straks wel weer ergens denk ik. Hoop ik!

Het is echt zo geweldig gaaf om de bergen te zien met de sneeuw erop, hier en daar een waterval ertussen, droge bomen in de meest bizarre vormen. De paden variëren ook heel erg. Soms is het een beetje een breed pad, dan loop je weer op steentjes en moet je achter elkaar lopen, elkaar een beetje vasthouden omdat je er anders vanaf glijdt zo stijl en smal is het, dan ga je weer tussen de bomen door, heuveltje op, heuveltje af, boomstam overklimmen, weer tussen bomen door, dan weer open stuk met alleen maar steentjes, bochtje om en dan weer over rotsen klauteren. Echt een hele leuke enerverende wandeling en we zijn inmiddels ook wel toe aan een kopje koffie. Als het goed is, is de refugio niet zo heel ver weg meer. Krijg nl. een beetje dorst van al dat wandelen en ook steeds weer jas aan jas uit, muts op, muts af, regenjas aan regenjas uit.... warm, koud, dalen, klauteren... tijd voor een bakkie troost. En gelukkig daar zien we halte 1 - Alb. de Chileno al liggen. Maar dat is het gemene ervan... je ziet t liggen, maar t duurt nog zeker een half uur voor we daar zijn!

Schoenen uit, stinksokken naar binnen bij de openhaard en een lekker bakje koffie (nou ja... warm water met nescafe en waterige melk erbij) en even bijkomen van de eerste klim. Wat is het gaaf en leuk en mooi en pfffff vermoeiend. Snel de meegekregen lunchboxen tevoorschijn halen en opeten.. scheelt weer gewicht voor toch 2!

Na een half uurtje ongeveer gaan we beginnen aan het 2e gedeelte naar Torres de Bas! Daar heb je ook een heel mooi uitkijkpunt op de Torres voor het geval je niet helemaal naar boven wilt. Wij willen dat wel maar geloof dat Tineke en Alejandra daar wel oren naar hebben. Alejandra is uberhaupt al blij dat ze de 1e stop heeft gehaald. Die zei naar 400 meter al ... ik ga dood... ik ga terug... pik mij maar op op de terugweg. Tuurlijk niet meid, hier een dextro en op je gemak naar boven. Desnoods hijsen we je! Nou op zoek dan maar naar dat campemento gedeelte dan wachten jullie daar en gaan wij naar boven naar de torres. Onderweg komen we andere wandelaars tegen, sommige zware rugzakken op de rug omdat die doortrekken naar een andere refugio rondom de torres, maar natuurlijk ook gewone dagjesmensen zoals wij!

En is t nog ver grote smurf? Geen idee! Oh weer een wandelaar. Is het nog ver naar t campement? Nee hoor vanaf hier ongeveer nog 20 minuten. Hoor je dat Tineke, dat ga je wel redden! Tineke gaat trouwens als een speer voor haar leeftijd (67). Ze heeft een wandelstok bij en dat gaat echt heel erg goed. Kun je Australie nog herinneren hahaha.... toen hebben we haar echt de berg op moeten hijsen op sommige stukken. Werd ze gewoon in spagaat gehesen, maar uiteindelijk kwamen we toch boven. Met Tineke en al!

Is het nog ver.... Nee ongeveer 5 minuten vanaf hier. Nog een paar heuveltjes en dan ben je er zo goed als. Nou dan merk je weer dat je in Latijns Amerika zit, want iedereen zei "nog 5 minuten vanaf hier" ongeacht wanneer we het vroegen en hoe lang ertussen zat. Het was dus nog dik 1,5 uur voor we er waren en Tineke was dan ook al redelijk total loss. Als ze dat geweten had, was ze in "Chileno" gebleven en waren wij doorgelopen. Maar samen uit, samen thuis! Wel helaas door de fijne informatie van al die Chilenen.... en hier en daar een andere buitenlander, zijn we in tijdsnood gekomen om helemaal door naar boven te klimmen. Daar staat nog 45 minuten voor, maar dat betekent dus ook dik een 1,5 uur. Dan wil je natuurlijk nog even zitten, genieten en dan moet je de hele berg weer af en we moeten om 19.30 uur weer bij de ingang staan omdat we dan weer opgehaald worden. Later heeft geen zin, omdat het ook donker gaat worden en het dus te gevaarlijk wordt. En heb geen zin om ook nog helemaal naar de refugio toe te lopen. Dus keren we maar om.... boehoe!!!

Je merkt nu dat de moeheid gaat toeslaan. Af en toe struikel je over een steentje, de kuiten beginnen hier en daar te protesteren, de wind is gaan waaien en dus moet je je af en toe tegen de berg aandrukken om er niet vanaf te waaien... en natuurlijk ben je stukje vergeten van de heenweg. Denk je dat je alle klimactiviteiten hebt gehad en het nu echt alleen nog maar dalen is..... ligt er om een hoekje weer een hele stijle helling... pfffff wil niet meer klimmen! Dit is echt de laatste toch? Uh ja hoor Bianc als jij dat wil... maar durf t niet met zekerheid te zeggen hahahah. Vind t echt supermooi hier en kan er wel uren naar kijken, maar zal toch blij zijn als ik beneden ben en een lekker verdiend biertje kan gaan nuttigen.

Hmm met dat in het vooruitzicht.... lopen we als hindes de berg af... hahaha. tot aan Alb. de chileno. Daar eerst nog even uitrusten en weer een kopje koffie pakken tot iedereen weer een beetje op adem is. Dan kunnen we aan het laatste stukje beginnen.....

We are the "champions" .... rond 18.45 uur komen we weer bij de ingang van het park aan. Gelukkig maar want ik moet onwijs nodig naar het toilet. Onderweg waren niet echt plekjes om te gaan zitten en bovendien mag je niets achterlaten in het park... ! En zo'n plastuitje werkt ook niet echt met die wind...zeker niet met die zijvlagen die je af en toe hebt ;0) En Tineke is nu echt helemaal op en kan bijna geen voet meer voor de andere zetten. Och jee moet ik echt nog een halve meter omhoog? Dat red ik echt niet meer.... Dat is dus de slappe lach ... Tineke met zwieberbenen en ik met een overvolle blaas... dat schiet dus niet op.

Gelukkig kan ik het nog ophouden, gewoon Tineke niet meer aankijken, en zijn we bij het hotel dat aan de ingang staat. Oke waar is de bar? Eerst nog een lekker pakkie sigaretten kopen, want ja dat hoort nu eenmaal na zo'n grote inspanning en dan een koud biertje. Koos & Reinie zijn al vooruit om het bestellen! Ik kom er met Tineke en Alejandra achteraan. En dan vindt Tineke de bar nog te ver lopen... weer een klein heuveltje op, nou ga dan maar zitten in die kar dan duwen Alejandra en ik je wel naar de Bar. Zo gezegd... zo gedaan... we hebben een log gehad en die hotelgasten wisten niet wat ze zagen.

Oh heerlijk dat biertje, maar het toilet was NOG lekkerderderder! Langzaam druppelt iedereen binnen en kunnen we weer met zijn allen terug naar de refugio.

Weer over dat hele smalle preciespas bruggetje (je hebt aan ieder kant een halve cm over om te rijden) en dan gassen naar de stal. Voor vanavond staat er kip met rijst op het menu. Prima! Dat hebben we wel verdiend en gaat er ook in als koek.

Begin me inmiddels ook vreselijk te storen aan HANS. Hij heeft een oogje op Alejandra en laat haar dan ook geen moment met rust. Elke gelegenheid die hij krijgt grijpt ie aan om aan r t zitten, naast te gaan zitten, haar Nederlands te verbeteren etc etc etc. Als wij ergens naar toe gaan blijft ie wachten op haar... en wij wachten juist weer tot HANS zelf verder loopt... en hij wacht weer op ons... Lastige kerel en hij stinkt ook nog ontzettend naar zweet... als het geen alcohol is. Dus... ik weet dat ik me er niet aan moet storen, maar dat gaat automatisch.. Snap ie!

Hij heeft net ook de laatste fles wijn ingepikt dus wij gaan over op de kartonnen pakken. En we mogen gelukkig bij de buren in het nieuwe gedeelte douchen, dus fris en fruitig (hahaha NOT) duiken wij rond 00.30 uur moe maar zeer voldaan ons stapelbedje in. En deze keer ben ik voorbereid.....

Trap er vanavond niet nog een keertje in jongens. Bibanca heeft een slaappil ingenomen!
Trusten