Dag Argentinie ..... Hallo Boliva

Om 04.00 uur loopt die stomme wekker al weer af... en 3 seconden later krijg ik ook mijn wake up call. Gracias señor!

Met veel pijn en moeite verlaat ik mijn warme bedje, spring onder de douche en stop de laatste dingen in de koffer. Wanneer wordt dat ding nou eens lichter? :o)

Dan snel naar beneden gestrompeld met koffer ... bakje koffie ingeschonken en wachten op de taxi. Die is er netjes om 05.00 uur om me naar het busstation te brengen. Tis niet echt heel ver lopen, maar met de taxi gaat sneller en is t veiliger... dus doen we dat maar.

Tja wist niet dat het zo dichtbij was.... 05.10 sta ik al kant en klaar om te vertrekken in de hal van het busstation. Moet naar platform 17, 18 of 19 deze keer. En er staat maar 1 bus op nr 18 en das de mijne. Richting Quiaca. Gelukkig heb ik even met Guido gesproken en weet ik inmiddels dat dit de "grens"stad is van Argentinie. Daar moet ik de brug oversteken naar de Boliviaanse kant en ben dan in "Villazon" (uitspreken als Bisjason.... ook wel handig te weten!) en kan ik verder met de trein. Dat had CAT Travel me wel even mogen vertellen.... scheelt echt een hele slok op een borrel. Dit in je eentje uitzoeken zonder de spaanse taal machtig te zijn.... = een ramp!

Oke, tas weer inladen, bagagejongen maar een fooi gegeven voor die zware tas van mij... hahahah en dan weer stoel opzoeken. Deze keer zit ik beneden, stoel 20 wel lekker aan t raam, maar er komt een jongen naast me zitten die zeeeeeeeeeeeeer gehecht is aan zijn mobieltje. Zijn moeder en zus zitten achter me. Zodra we dan ook onderweg zijn en de lichten uit gaan en ik mijn stoel weer in de slaappositie zet, met tas tussen mijn benen geklemd .... gaat mijn buurman vrolijk zitten sms-en... met de toetstoon aan.... vervolgens ook nog even muziekje luisteren en tot overmaat van ramp... gaat ie ook nog meezingen! En mijn oordoppen zitten onder in de koffer... nog verderweg onder in de bus! Nee hè... hoop niet dat hij dat heel lang vol houdt. Gelukkig vindt zijn moeder dat ie ook stil moet zijn... dus na een half uurtje heen en weer gesssstttt.. is het stil. Eindelijk!

Gordijntje voor de zekerheid maar dicht gedaan, scheelt ook tegen de kou en ingedommeld. Als ik weer wakker schrik heeft de buurman met zijn zus geruild. Kijk das al beter. Weer verder dommelen. Af en toe kijk ik tussen de gordijnen door naar buiten om te zien of de Altiplano zich al laat zien. Maar het regent... dus niet veel te zien. Ja af en toe een stukje van de bergen... wel mooi groen en geglooid en t gaat ook af en toe over naar het rode zand... maar nog niet echt spectaculair. Lijkt zelfs een beetje op de Outback van Australie!

Rond 13.00 uur komen we aan bij het busstation in Quiaca. Tas eruit en kijken waar we heen moeten. Volgens Guido moet ik de brug over en dat is ongeveer 20 meter lopen. Ja ja ... dat engels van hen he.... 20 meter staat voor 20 minuten! Over een gedeeltelijk verharde weg, de rest is met gaten en veel waterplassen dus met heel veel pijn en moeite en gesleep loop ik met koffer naar de grens toe. Eigenlijk gewoon de mensen volgen... en dan eindelijk zie ik het bordje "Frontera". Mijn handen doen nu al redelijk zeer... dus blij dat ik er ben.

Achter in de rij aansluiten en een Salida stempel halen bij de Argentijnse Douane. Dan weer de meute achterna de brug over... oh deze brug bedoelde Guido... ja die is inderdaad maar een metertje of 20 ... naar de douane van Boliva om hier weer een Entrada stempel te halen. Zo officiele gedeelte weer gehad... we zijn in Boliva! Bienvenida!!

Moet ook nog even geld wisselen, dus duik een cambio kantoortje in en 5 minuten later voel ik me weer rijk met een paar duizend op zak hahahaha.

Dan een taxi opgesnord, want ik moet naar Ada op de Autofagasta nr 1016. Zij heeft mijn treinticket en zonder dat... kom ik niet ver.

10 minuten later sta ik er voor de deur. 3 pesos lichter, beetje honger en ook hoofdpijn. Moet even wat eten geloof ik.

Ada komt aangelopen, geeft me een telefoon in handen en dan heb ik ineens Dirk aan de lijn. De agent van Bolivia Specialist. Welkom in Boliva! Oh leuk dank je wel. Oke dan ook meteen het slechte nieuws... de zoutvlakte staat onder water, dus je excursie overmorgen wordt ietwat gewijzigd. Dan weet je dat vast... oh! Tja was ik al bang voor... zit net in het verkeerde seizoen. Het regenseizoen en als ik om me heen kijk... regent t hier heel veel en vaak! Nix aan te doen. Bedankt voor de info!

Nu nog dat eettentje of iets wat ik voor in de trein kan kopen. Mag de koffer bij Ada laten staan en zij en haar man brengen me naar de Plaza Central en wijzen een goed tentje aan. Zit beneden in de kelder en ik kan er voor 18 Bolivianos een 5 gangen lunch krijgen. Prima.... maar ik moet wel om uiterlijk 15.15 uur weg. Geen probleem!

De eerste gang is een ondefinieerbaar iets... ziet eruit als aardappelpuree, smaakt toch net iets anders.. maar is te doen. 2e gang is een heerlijk kippensoepje en 3e gang een bord met rijst, groenten en een flinke stuk kippenborst. Gang 4 en 5 weet ik niet want ik moet rennen naar het treinstation....

Snel weer de koffer ophalen bij Ada, straat oversteken, plassen ontwijken en dan snel wagon 1558 zoeken. Dit is 1664, dit is 1632 ... nog verder naar achter dus. Maar zover kom ik niet. Word tegengehouden door een militaire meneer die me naar binnen verordend. Moet via de ander kant. Maar er is maar 1 kant. Snap t nie... Een half uur later ben ik eruit wat ie wil. De koffer moet naar de bagagedepot en dat is aan de andere kant. Oh zeg dat dan meteen :o)

Maar inmiddels is het al 16.00 uur en de trein is nog steeds niet vertrokken. Terwijl op het ticket staat 15.30 uur... Kom ik erachter dat het hier 2 uur eerder is. Ik had dus alle tijd om mijn 5 gangen af te maken, op mijn gemak naar het station te gaan etc etc. Nu zit ik hier...met nix te doen of te kopen of wat dan ook... nog 1,5 uur op de trein te wachten! Pffff... mijn hoofdpijn wordt er ook niet beter op. Nog maar zo'n smartie...

Om 15.00 uur gaan dan de deuren open en kunnen we de wagon gaan opzoeken. Die is nog dicht maar er staan allemaal boliviaanse dametje met kraampjes waar we wat kunnen kopen, dus doet u mij maar een paar flesjes water en een paar cereal bars.

Dan komt de conducteur, opent de deuren en we kunnen de FCA trein in. 1e klass... valt niet echt tegen moet ik zeggen. Stoelen kunnen ook weer in de ligstand alleen kan nu mijn benen niet echt kwijt. Krijg dan ook hele zere knieën... maar goed. Tis maar ongeveer 10 uur!

En ik heb een aardige buurman naast me zitten. Die heeft voor mij het dinerticket aangenomen toen ik lag te dommelen. Kijk daar had ik niet op gerekend, maar wel even lekker iets in de maag. Beetje rijst, gebakken eitje en iets wat op groenten lijkt... hoop wel dat de keuken er straks beter op wordt. Dan terug naar de wagon, draait er een film. Die kunnen we ook nog wel even kijken... af en toe ook van het landschap genieten nu het licht is buiten. Fotootje maken en weer verder filmpje kijken.

Rond een uurtje of 10 krijg ik ook nog een fleecedekentje en een kussentje.. en kan ik de laatste 2,5 uur toch nog iets comfortabeler liggen.

Met een schok komen we tot stilstand op het station van Uyuni. Tenminste ik kan nix zien, maar volgens de conducteur zijn we er. Snel de trein uit, koffer zoeken en kijken of de transfer er staat. Ben blij dat ik om 00.45 uur hier niets hoef te zoeken :o)

En ze staan er. Een meisje loopt naar alle buitenlanders toe en vraagt: Elizabeth? Zo raar om zo aangesproken te worden ... maar ja ze kennen hier geen roepnamen... dus wordt het automatisch je paspoortnaam.... Ja ja dat ben ik. Buenos noches!

Nog geen 20 minuten later ben ik in hotel Toñito, ingecheckt en al en lig ik lekker in bedje... heerlijk om mijn benen normaal te kunnen strekken.

Op Baires na, is Argentinie een heel mooi land met veel mogelijkheden. Helaas heeft de regering daar lak aan.... Wat me vooral opgevallen is hier: ze zijn constant aan het bellen (kost dan ook nix), staan altijd en overal te zoenen, dringen voor bij het leven, vallen aan op eten alsof ze al tijden niets hebben gehad, eten heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel veel vlees en weinig groenten, delen een biertje met zijn allen, drinken ook heel veel mate ... te pas en onpas..., vrouwen zijn, ongeacht maat of leeftijd vrouwelijk gekleed, de meesten hebben lang haar, jongere generatie draagt hele korte rokjes, mannen zijn ECHT lelijk, rijden als gekken ... hoe meer auto's naast elkaar ... hoe beter ook als ik de weg er niet naar, tussen de mooie nieuwe auto's rijden ook hele oude barrels, dieseldampen vliegen je om je oren, verpakken alles in (veel) plastic tasjes, vuilis wordt op straat in hooggeplaatste soort manden bewaard ivm zwerfhonden en katten, Dulce de Leche komt nu inmiddels mijn neus echt wel uit... en die medialuna's (gesuikerde croissantjes) ook, ze hebben hier KUT toiletpapier, nog slechtere vliegtuigmaatschappij (Aerolineas), maar wel weer hele goede wijnen, prima nachtbussen, fantastisch Patagonie en heerlijke Tangomuziek. Maar tot nu toe is Chili nog steeds mijn favoriet... van Zuid Amerika dan hè.

Zo ... nu slapen...! Zet voor de zekerheid toch maar de wekker voor het ontbijt... en dan op naar dromenland!