Kayakken Lago Guiterrez

Om 9.00 uur is het tijd om op te staan. Als ik het gordijn opendoe heb ik een schitterend uitzicht op het gletsjer "Nahuel Huapi Lake". Kan helemaal de besneeuwde Andestoppen aan de overkant zien. Strak blauwe lucht... dat belooft veel goeds voor het kayakken straks.

Dop & Emiel weer gedag gezegd. Die hebben een auto gehuurd en gaan zelf "fijn een stukje rijden" naar San Martin. Daarna zie ik ze voor de laatste keer in Mendoza!

Op mijn gemak ontbeten en dan maar weer eens een berichtje tikken. Krijg onderhand een RSI arm van al dat tikken om alle achterstallige dagen in te halen hahaha. Ben nodig aan vakantie en rust toe!

Dan komen Okke & Ingebord nog langs. Zij gaan vandaag stoer de busroute 10 doen per mountainbike. Dat schijnt errug mooi te zijn maar ook redelijk zwaar. Ach dat kunnen ze wel aan zeggen ze. We horen het straks wel weer.

Nog even een broodje scoren in het dorp. Jesus... weer zo´n bralcity ala wintersport. Snel terug naar het hotel om mijn spullen te verzamelen voor het kayakken.

Om 14.00 uur worden we (er is nog een Israelisch setje) opgehaald. Oh shit vergeet mijn zonnebrand.. wacht even... had Emiel nog zo gezegd :o Ja we kunnen!

Dan rijden we in een klein half uurtje langs het Nahuel meer en slaan dan af naar Lake Guiterrez. Hier mogen we meteen in actie. Alle spullen die nat kunnen worden in een waterdichte zak. Check .. die heb ik nog bij me, dan een soort van rubberen onderrok aan... met een grote ronde schoot erin verwerkt... schattig. Dan een zwemvest erover heen aan.. (nee bibanca eerst je arm en dan het hoofd... ja dat gaat beter hhaha) en dan merk ik dat ik verkeerde schoenen aan heb. Die kregen we hier toch ook? Niet? Ok dan maar op blote voeten de kayak in.

Uh Thomas (een van de gidsen) jij komt toch wel bij mij zitten hè. Ik denk nl. niet dat ik zoveel kracht in mijn armen heb dat ik alleen kan gaan. En jij ziet eruit als een hele stoere sterke vent! Oh mooi we gaan in een duo kayak. Hoef ik ook niet te sturen.. dat moet de achterste nl. doen .. Thomas dus!

Nou ja dat instappen is ook een heel karwei. De kayak ligt op de kant... paralel aan t strandje en water en beweegt dus al een klein beetje. Dan je voeten aan beide kanten van de kayak en achter de stoel op de kayak zelf gaan zitten. Nu kunnen de voeten 1 voor 1 in de kayak geplaatst worden en kun je gaan zitten. Je zit nu als een hansworst met je knieen dubbelgevouwen in de kayak. En dat is heeeeeeeeeeeel krap. Dan weer benen 1 voor 1 in de kayak strekken en op de pedalen zetten. Pedalen? Oh ja ik voel wat... hahahaha. Schoenen achter de stoel .. camera bovenop voor me onder een paar touwen gebonden en met het schootje van de onderrok sluit je jezelf als een soort deksel in de kayak. Nu kan er geen water meer rechtstreeks in de kayak komen. Nee hoef nog geen jasje aan... tis lekker warm en het waait ook nog niet te hard.

Iieeehhhhhh... de kayak begint te schommelen... oh Thomas stapt in en zet zich meteen even af. Pfff... dacht dat ik al meteen te water ging... we zijn nog niet eens begonnen!

Dan kom ik erachter dat Thomas helemaal geen Engels spreekt! Oke hoe gaan we dat doen. Als jij Bamos zegt... gaan we peddelen.. Oke! Als jij Pare zegt... moet ik stoppen met peddelen... om bijvoorbeeld even te wachten op de andere. Oke dat moet te doen zijn toch.

Bamos... Bamos... en langzaam krijg ik de slag te pakken. Niet te diep steken met de peddel, rustige slagen maken, achterover in de stoel blijven zitten... oh en wel gelijk aanhouden met Thomas hahhaaha... ja ja Bamos Bamos!

Hmmm.. dit is eigenlijk best leuk en je bent ook zo een eind weggepeddeld. Maar opeens komt er een speedbootje voorbij... en wordt het iets minder leuk.... er ontstaan golven en de kayak gaat nu wiebelen. Dit vind ik minder leuk... bedankt jongelui. Gelukkig heeft Thomas ons zo weer op koers en kunnen we de andere achterna. Halen we makkelijk in hahahaha

Na ongeveer een uurtje is het tijd voor een break. We peddelen naar de kant en ik probeer uit die kayak te komen zonder dat ik omkieper. Uitstappen gaat in omgekeerde volgorde... en is als er golven zijn net iets lastiger dan instappen... maar ik hou t droog!

Lekker bakkie koffie... ben ik wel aan toe... en hoe kan het ook anders... inderdaad weer een Alfajor koek!

Even zitten kletsen met elkaar en dan is het alweer veel te snel tijd om terug te gaan. Mijn ene arm doet nog maar een klein beetje pijn...

Hoorde van Dop & Emiel dat de terugweg iets moeilijker zou zijn ivm tegenwind. Ennnn dat klopt. Als we weer instappen krijg ik mijn jasje aangereikt. De wind is toegenomen en dus de golven ook. Heb ik het iets minder koud zo.

Oh oh oh.... eerst het Israelische setje afgeduwd... en ik zit inmiddels te wachten in die kayak op Thomas. Maar dat duurt even en ondertussen is de kayak gedraaid en krijg ik de ene golf naar de andere over me heen. Gelukkig is de camera opgeborgen... anders had ik die nu weg kunnen gooien!

Eindelijk wij gaan ook. Bamos Bamos..... Muy rapido.. Bamos.. ja ja... snap dat ik nu ook zwaar aan de bak moet. De ene golf na de ander beukt tegen de kayak. Dit vindt Bibanca niet leuk. Het water spat hoog tegen me op... zie bijna nix meer door mijn zonnebril, voel de mascara over mijn wang gaan hahaha, moet mijn mond af en toe op tijd sluiten... anders krijg ik een heerlijk slokje Patagonie-gletsjer-meer binnen ... en mijn haar is nu ook redelijk nat aan het worden. Leuk zo´n relaxed middagje kayakken in 1 van de zeven meren van de Andes... ;o

En waarom ben ik eigenlijk de enige die zoveel water aan het vangen is?

Ieehehheheheheeeeee.. voel zo het water aan de voorkant mijn jasje inglijden... heb nu een nat shirt.. iiiiieeehhkkkkkk en nu ook een natte broek, kont ... en ja ook de rest! Brrrr... dat zit iets minder lekker ... Bamos Bamos... ja ja...

Gelukkig na een dik uur is het allemaal iets minder en kan ik mijn armen even rust geven. Pak de peddel met mijn ene arm af en toe om en om vast met mijn hand. Dat gaat een stuk beter.

Moet wel diep steken met die peddel nu... en af en toe wil ik dat net doen op het moment dat er een golf aankomt en het water dus laag is.... dan valt er nix te steken. De timing met Thomas gaat wel steeds beter en we "klappen" dus niet meer zo vaak met de peddels tegen elkaar.

Todo Bien Bianca? Si Si.... beetje nat... verder alles Bien!

Jeetje en dan te bedenken dat Graham, Mark en Jonesy dit 19 dagen lang hebben gedaan, soms wel 12 tot 13 uur per dag met meters hoge golven... dan stelt dat rimpeltje in het water van mij echt nix voor. Mietje ben ik eigenlijk hahahahha

Gelukkig het hotel is weer in zicht, de wind is een stuk minder en het water is weer zo goed als glad geworden. We zijn bij de kant... we kunnen uitstappen.

Hellupp... we slaan om! Schrik me rot, ga tegenhangen en zet meteen mijn peddel rechtop in het water. Thomas ligt in een deuk..... Grapjas... hij hangt scheeft in de kayak om te laten zien dat we echt niet zomaar omslaan. Pffff. lul wil je dat nooit meer doen zonder waarschuwing!

Ja leuk grapje... ja was leuk ja. Huhuhhh... laat me er nu maar uit!

Spullen in het gras te drogen leggen en dan nog even een drankje doen.

Dan weer de bus en in Jonas (Poolse jongen) vraagt of ik nog zin heb om mee te gaan de berg waar we met de kabelbaan naar boven kunnen. Komen we toch langs op weg naar het hotel. Tuurlijk! We geven het aan de chauffeur door... en 15 minuten later worden we bij de kabelbaan afgezet ....

.... van de verkeerder berg. Cerro Otto. Nou ja maakt ook niet uit. Neem ik straks wel een bus of ga lopen terug.

Kaartje kopen (35 pesos) en we kunnen nog naar boven (ongeveer 1386 m hoog). We hebben ongeveer een uurtje voor hij gaat sluiten. Tijd genoeg dus. Boven aangekomen blijkt er een roterend restaurant op te zitten. Mooi.... kopje koffie en een stukje Strudel ajb. Heb trek gekregen.

Nog even zitten kletsen, poging gedaan om buiten rond te lopen maar het waait echt veel te hard. Dan weer naar beneden.

We krijgen een cabine voor onszelf maar wel met een groot blok beton erin... omdat het zou waait. Geruststellend! Uh.... het waait wel heel hard... het bakje vliegt van links naar rechts. Gelukkig heb ik geen hoogtevrees... anders had je een heeeeeeeeeeeeeeel groot probleem gehad hierboven.

Al kletsend komen we beneden (geloof dat Jonas errug blij is) en we nemen afscheid. Hij verblijft op een ranch ergens buiten het dorp... en ik ga het stuk(je) naar het hotel wel lopen. Heb geen zin om op de bus te wachten.

Een 40 minuten later kom ik aan.. pffff... was iets verder dan ik dacht en ook iets warmer, maar ben dan ook wel droog als ik aankom hahahaha.

Snel even douchen... en dan nog even internetten. Straks wel even een broodje of iets halen. Heb nu nog geen honger.

Okke en Ingeborg komen ook dood terug van het mountainbiken. Was inderdaad een zware tour geweest... dik 4 uur overgedaan. Bikkels!

Nog even mijn vlucht bevestigen voor morgen en klaar zijn we weer.

Pfff... straks heerlijk onder de wol!