Terug in Ushuaia ... boehoe

Pfff... om half 7 staan inderdaad Ray en Scott voor de deur.. ik heb me lichtelijk verslapen en ga snel de laatse spullen in de koffer gooien zodat ie mee naar beneden kan. Die van Kath staat al klaar!

Hier en daar komen ook nog mensen snel naar hun kamer sneaken hopende dat niemand het ziet hhahaha ... doing the walk of shame :0)

Dan snel naar beneden voor het ontbijt om 07.00 uur. Alsof ik iets door mijn keel kan krijgen. Loop een beetje wazig rond tussen alle crewleden die druk druk druk zijn met de laatste afhandelingen. Geen tijd om nog even te keuvelen. De cd´s met de best of foto´s liggen voor iedereen klaar om mee te nemen. Emailadressenlijst staat er ook op.

Tja dan wordt het echt tijd om afscheid te nemen :0(

Als eerst loop ik Leo tegen het lijf. Die weet niet hoe snel hij naar de keuken moet komen, eerst even knuffelen Leo en dank je wel voor alles!

Dan Scottie in zijn kraag gegrepen, dikke knuffel en wie weet tot op de Artic! Ray... hetzelfde, Maggie... uh bedankt. Dan naar buiten de loopplank af en daar staat de rest van de crew iedereen op te wachten. Graham een hele dikke knuffel, David, Jim, Carolina, Solen, Sam, Christina, Don allemaal een dikke knuffel en bedankt voor alles ... en waar is onze James? Oh gelukkig daar ben je net op de valreep... James ook een dikke knuffel en dan nog even knuffelen met de Ierse meisjes. Ja jullie ook bedankt voor de gezelligheid en drankjes en de rest :0)

Op zoek naar bus 2. Die brengt onze bagage alvast naar het vliegveld en ons naar de stad. Maar we willen helemaal niet... god wat zou ik graag die loopplank weer oprennen en me verschuilen in een van die "verboden" kamers. Kath denkt er precies hetzelfde over... zullen we Kath?

Helaas gaat t niet en laten we ons de bus induwen, ja ja we zijn present.. rij nou maar van die boot weg.. dan zien we t tenminste niet meer.

Door de douane heen en dan worden we weer op de parkeerplaats gedropt. Ditmaal met een onvergetelijke ervaring rijker en een ontzettend heimwee gevoel.

We gaan maar richting de winkelstraat want we moeten tot 19.00 uur vanavond ons zien te vermaken. Om 21.00 uur vliegen we pas terug naar Buenos Aires. Das niet zo goed geregeld van Sawadee... er gaan 3 vluchten vandaag en wij hebben de laatste. Wat moeten we hier in Fu...ing Ushuaia nog de hele dag doen?

Eerst maar een kopje koffie bij Tante Sara, want alle winkels zitten nog dicht... we zijn te vroeg. Daar komen we Charlie nog tegen en kunnen we van hem dus ook nog even afscheid nemen. Weer een vriendje minder aanwezig :0)

Dan maar even struinen door de stad. We hadden alles al gezien maar toch. Proberen even internet te checken en te lezen dat iedereen vol verwachting wil weten hoe het was... nu even niet... heb helemaal geen zin om erover te vertellen. Wil terug!

We hebben om 12.30 uur met Nick en Phil afgesproken om te gaan lunchen bij Kaupé. Een heel goed restaurant schijnt waar zij op de heenweg hele goede kingcrab hebben gegeten. Kijkt dat vrolijkt ons alweer een beetje op.. klein beetje hè. Tom en Beaver gaan ook mee dus kunnen we nog voor de laatste keer... "Oi Coffee" spelen met Nick.

Onze buurvrouw op de boot in suite 609, had nl. een gehoorapparaatje. Op zich niet zo bijzonder... behalve als je dan aan de dinertafel zat en je ineens keihard naast je hoorde...: Oi Coffee!! En niet eens Please erachteraan... tja dat wordt natuurlijk een inkoppertje.... Nick.. Oi ... Coffee!!!!!!!! Verder heeft ze Kath ook vaak uit haar slaap gehouden of was ze ´s ochtends keihard aan het niezen en soms aan het vloeken. Tegen wie weten we nu nog niet... ze sliep alleen :0)

Dan is het ook tijd om van hen afscheid te nemen, ... dikke knuffel allemaal... en toen waren er weer een paar vriendjes minder... :0(

Dan maar weer door Ushuaia struinen en winkels kijken... Shit vergeten dat ze siesta houden... en de winkels dus dicht zitten. Nou dan gaan we wel in de zon op een bankje hangen.

Heeeeh daar hebben we James, onze barman. James schuift gezellig even aan en kunnen we eindelijk alle gossip uitwisselen. Bart heeft niet zo´n goede reputatie opgebouwd. Hij wilde overal travelagency discount op hebben.. bier, wijn, dvd alles. James moest zich inhouden maar wilde het liefst zeggen: "Fuck off Bart" hahaha... als we dat geweten hadden. Bart heeft ook staan zoenen met een 17 jaar jonger Iers meisje, Kirsten en heeft vervolgens de hele reis als een zielig hondje achter haar aangelopen... en dat terwijl hij getrouwd is en 3 kinderen heeft... denk dat Kirsten hetzelfde dacht hahahha. Tja dan Alinda... wat ik al heb verteld ... die lag ook niet echt goed.. bij de hele crew niet ..... veel te arrogant en te aanwezig... tja en dan ikke... daar gaan ook een aantal geruchten over mij de ronde... maar die houd ik lekker voor mezelf :0)

Dan moet James weer terug naar de boot... en zitten we weer met zijn 2-en op t bankje.. weer een vriendje minder :0(

We pakken nog 1 kopje koffie en een broodje en gaan dan de boot uitzwaaien. We kunnen het niet laten. Als 2 pubermeisjes staan we voor het hek bij de haven want we mogen en kunnen niet dichterbij komen. Dag Antarctica, dag Crew... dag Ioffe... misschien tot de Artic ..... ooit!

De taxi is ook al te laat... god wat worden we chagarijnig van dit alles hahahaha. Kath en ik gaan gelijk op en dat is best wel lachen ... voor ons dan.. niet de omgeving!

Eindelijk op het vliegveld aangekomen... kunnen we ons niet inchecken want het systeem doet t niet... moeten we een uurtje wachten... maar we hebben geen vertraging... nee gaat allemaal volgens planning. Nou niet dus. We kunnen na 1,5 uur het vliegtuig in .. geen boardingpass dus vrij zitten. Zitten we net.. moet we plaats maken voor een invalide meneer die ze al 2 uur voor het vliegtuig buiten hebben laten wachten. Hoe bedoel je dat ze hier efficient zijn... arme man. Tuurlijk mag hij op onze stoel... maar jij kunt echt het heen en weer krijgen. Nee we schuiven niet door... nee er komt niemand bij zitten. Grrrhhhh... scram! We hebben het helemaal gehad. We vlogen al laat... maar nu komen we helemaal midden in de nacht in B.A. aan. En we voelen ons al zo zielig...dat wordt er echt niet beter op zo.

Beetje doezelen .... en dan plots zijn we geland. Ik word half uit mijn stoel gelanceerd... lag lekker te slapen nl met mijn stoel nog achterover (steward durfde niets meer te zeggen...) en Kath ligt in een deuk om mijn actie... Koffer weer zoeken en dan kunnen we eindelijk nar het hotel toe.

Daar aangekomen kennen ze ons gelukkig nog. Mooi andere tassen uit de opslagruimte halen en slapen... voel me nu doodmoe en diep ongelukkig!