Salvador de Bahia

Nou het is bij een poging tot slapen gebleven. Heb de hele nacht liggen woelen van de jeuk aan mijn enkels. De laatste avond in de Amazone hebben die irri rakkers me nog even lekker te pakken genomen, met als resultaat dat mijn enkels nu op enorme speldenkussens lijken. Grrr... en t jeukt!!! Heb nog een beetje afterbite en dat verlicht iets maar lang niet genoeg.

Ben dan ook nog een beetje geradbraakt als ik rond half 9 toch maar opsta, maar als ik door het gordijn naar buiten kijk... word ik al weer blij. Het zonnetje straalt en brandt al lekker. Heerlijk weer de slippertjes en luchtige kleding uit de koffer vissen. De rest maar meteen in de was doen, want alles is zo goed als "jungle" vies ;o)

Oh en eindelijk weer warm water om mijn haren te wassen. Joehoooeeeeee!!!

Het ontbijt wordt ook buiten op de patio geserveerd, dus zoek een lekker tafeltje in de schaduw uit en geniet met mijn kopje koffie en vers sapje van het uitzicht op de kleurrijke wijk Pelourinho van Salvador.

Nog even kijken hoe we er voor staan op het internet. Hmmm... weer weinig vriendjes vandaag ;o( Mis poes ook heel erg, maar heb gelukkig een paar foto's van haar, dus kan even mijmeren hahaha.

Jeetje het wordt al wel heel erg warm, tis geloof ik nu al 35 graden en het is nog niet eens middag. Dat wordt nog wat, maar even de zonnebrand tevoorschijn toveren.

Dan is het tijd om Pelourinho te verkennen. Heb begrepen dat ik hier "kaal" (geen sieraden, grote tas, grote camera of wat dan ook!) de straat op moet, dus laat me even keuren bij de receptie. Nee de tas moet hier blijven en trek iets aan met zakken. Oh.. oke... weer even verkleden dus. Moneybelt weer opgezocht en vastgeknoopt aan het ondergoed, geld overal "verstopt" en dan ben ik er klaar voor hahahaha.

Waar moet ik heen? Zie je dat steile straatje daar? Die inlopen en dan ben je er al. Oh en 's avonds tussen 22.00 en 23.00 uur juist daar niet zijn want dan is er geen politie. ???? Gezellig wijkje niet!

Gewapend met de plattegrond en visitekaartje van het hotel, trek ik de poort achter me dicht en waag me richtig centrum. Eerst weer de steile straat van de pousada naar beneden, straat oversteken en dan weer aan de andere kant de steile straat naar boven. Gaan we weer met die bil- en beenspieren, komen nu ook de kuitspieren bij hahahaha.... pffff en dat in die hitte.

Maar kom precies goed uit in de hoofdstraat "Rua Gregorio de Mattas". Als ik die blijf volgen naar boven kom ik bij het "Terreiro de Jesus" plein uit. Vlak bij de Cathedral Bassilica en ondertussen de leuke winkeltjes, restaurantjes en "kunst" passerend. Op het plein duik ik dan ook een terras op en bestel een salade, rijst met groenten en iets wat op vlees lijkt (???) een flesje water en een biertje. Omdat er hier een hekje rondom het terras staat kan ik op mijn gemak de mensen bekijken en eens zien hoe het er hier aan toe gaat met het lastigvallen van toeristen. Hmmmm regelmatig dus.

Het meeste gebeurd door "arme" locals die je een lintje (fita genaamd) willen geven als kado. Alleen wanneer je hem om je pols hebt zitten willen ze er geld voor... stelletje oplichters hahahaha. En ze gaan ook niet weg totdat je een lintje hebt geaccepteerd en betaald! Hoezo het is een kadootje!!

Het is nog een oud gebruik van de Afrikaanse slaven. De gedachte achter het lintje is nl. dat je hem van iemand krijgt die je iets goeds toewenst. Het wordt om je pols geknoopt met 3 knopen erin. Dan moet je een wens doen en als het bandjes "op natuurlijke wijze" stuk gaat komt je wens uit. De kleur van het lintje heeft geen betekenis, maar het zijn altijd de kleuren van de regenboog.

En als ze nix aan te bieden hebben, vragen ze om geld. Veel van hen zijn verslaafd aan de crack en dat is ook goed te zien. Vies, smuzige kleding, soms met gaten erin, slecht gebit, haren helemaal vervuild en vervild, ogen wazig en high. Eigenlijk heel zielig om te zien.

Salvador was vroeger de hoofdstad van Brazilie en de Portugezen hebben heel veel slaven hier naar toe gehaald om het land op te bouwen en op de plantages te werken. Later is de voor de "industriele ligging" voor Rio als hoofdstad gekozen. Maar de oude "bevolking is gebleven. Het lijkt dan ook of je in klein afrika bent beland. De kleuren van de gebouwen zijn ook allemaal lichtelijk Carribisch en vrolijk. Dat fleurt het vervallen uiterlijk wel weer helemaal op en geeft ook een "huislijke" en vrolijke sfeer aan het stadje.

Loop via de "Rua das Laranjeiras" terug (eigenlijk een rondje) en vind eindelijk het kadootje voor Sharon. Pff... gelukkig!

Natuurlijk nog even langs andere winkeltjes geslenterd en de tijd in de gaten houden dat ik weer voor het donker of in ieder geval voor 22.00 uur door het straatje weer naar het hotel terug kom.

Daar nog een broodje als avondmaal besteld en lekker onderuitgezacht bij het zwembad van de zonsondergang zitten genieten. Het is nog heerlijk warm. Wel wat beestjes die voorbij schieten, dus de DEET ook maar meegenomen naar buiten hahahah.

Nog even wat lezen, caipirinha erbij en dan weer richting het matrasje. Vingers kruisen dat ik vannacht wel een beetje kan slapen!